Doorgaan naar hoofdcontent

Radioheadweek comes to an end

Misselijk zijn op Valentijnsdag: als dat maar geen slecht voorteken is op liefdesgebied!
Ik werd vanmorgen wakker alsof - ik kan het niet anders omschrijven - mijn maag vacuüm was getrokken. Of misschien alsof ik al 3 weken niet had gegeten, maar dat heeft waarschijnlijk hetzelfde effect en ik wist bovendien dat dat niet waar was: Henk had gisteren de meest goddelijke lasagna gemaakt waarvan ik met smaak een portie heb verorberd en niet zo'n kleintje ook.
En het mocht dan voelen alsof mijn maag leger dan leeg was, honger had ik niet. Integendeel! Bij de gedachte aan de hartjespannekoeken die ik me had voorgenomen te bakken deze ochtend, bij wijze van Valentijnverrassing, sloeg de schrik me om het hart. Met geen mogelijkheid zag ik mezelf in de keuken in de vette baklucht staan. En niet eens alleen vanwege het verontrustende gevoel in mijn ingewanden, maar vooral ook door het allesoverheersende gebrek aan energie. Krachteloos was ik. Lamlendig. Futloos. Een slappe hap.

Ik heb nog even geprobeerd een en ander te negeren en gewoon hup enzo, maar tevergeefs. Teveel pap in de benen. Teveel steken in het lijf. Dus dit is hoe ik deze dag heb doorgebracht: in bed. Terwijl Henk uiteindelijk het pannekoekenontbijt maar voor zichzelf (en voor de kinderen) is gaan maken en de stevige bodem heeft aangegrepen om 9 kilometer te gaan hardlopen. De uitslover.

Duimt u dat ik me morgen weer beter voel? En dat ik niet alsnog met mijn hoofd in de toiletpot beland? Dan zal ik volgende week weer eens proberen wat samenhangender stukjes te schrijven. Met een kop en een staart en een middenstuk. U weet wel, van die herkenbare stukjes, vol zelfspot en humor. Zoals u van mij gewend bent. *kuch*

Voor nu neem ik mijn toevlucht tot een foto van 3 kinderen in het bed van oma (afgelopen vrijdag gemaakt) en met nog één keer een nummer van Radiohead: minder bekend bij het grote publiek, maar zeker niet minder wonderschoon. En ook als u niet van Radiohead houdt maar wel van Muse zult u het kunnen waarderen.