Terwijl ik vanmorgen wederom een immense inspanning moest betrachten teneinde twee kinderen in hun kleren te dirigeren, drong – in de badkamer - ineens tot me door dat Loïs me al een tijdje iets probeerde te vertellen. (Mijn kinderen zijn alledrie Oost-Indisch doof, maar ik ook. Geworden. Van de weeromstuit. Daarbij, het was pas 7 uur; ik bewoog en praatte, maar was nog niet wakker.)
Ik bemerkte aldus, met terugwerkende kracht, dat Loïs al geruime tijd achter me aan had lopen drentelen met een kleerhangertje in haar hand, onderwijl enthousiast uitroepend: 'Eend! Kijk mama! Eend!'
Dus ik draaide me om en zei: ‘Wat is er meissie.’
‘Eend!’
Ver-rek zeg.
Een eend.
Ik wist het wel. Ze is briljant!
Ze is in staat een willekeurig object te ervaren als een abstract beeld van een ander, herkenbaar en figuratief object. Abstraheren en concretiseren: de basisbeginselen van analytisch denken.
Ik bedoel maar.
Ik bemerkte aldus, met terugwerkende kracht, dat Loïs al geruime tijd achter me aan had lopen drentelen met een kleerhangertje in haar hand, onderwijl enthousiast uitroepend: 'Eend! Kijk mama! Eend!'
Dus ik draaide me om en zei: ‘Wat is er meissie.’
‘Eend!’
Ver-rek zeg.
Een eend.
Ik wist het wel. Ze is briljant!
Ze is in staat een willekeurig object te ervaren als een abstract beeld van een ander, herkenbaar en figuratief object. Abstraheren en concretiseren: de basisbeginselen van analytisch denken.
Ik bedoel maar.