Er is een ramp gebeurd, maar de wereld draait gewoon door. Het is geen trending topic op Twitter, er zijn geen krantenkoppen. Nergens op internet vind ik bevestiging van wat ik heb meegemaakt. Mijn liefste vriendin is overleden. Ze deed niet aan social media. Ze had geen Instagram, geen Facebook. Haar ziekteproces was geen publiek gebeuren; niemand leefde virtueel mee met haar hoop en vrees – daar had ze geen behoefte aan. ( Old school ziek zijn en sterven, gewoon in familie- en kleine vriendenkring, het kan nog.) Ik doe wel aan social media (hoewel ik me steeds vaker afvraag waarom) en deelde er af en toe iets over. Minimaal; hier en daar een gedichtje dat iets verraadde van de situatie – zonder ooit haar naam te noemen. Misschien had ze het wel helemaal niet erg gevonden, denk ik nu. Ik weet het eigenlijk niet. Ik weet een heleboel even niet meer zo goed. Mijn liefste vriendin is overleden. Het was niet plotseling, geen onverwachte schok; het was een gebeurtenis waar we maanden