Bo zit sinds kort op atletiek.
Zeg nou zelf: ziet dat er goed uit of ziet dat er goed uit?
En dat brengt me meteen op het volgende.
Hardlopen.
Iedereen doet het tegenwoordig.
Vroeger heette het joggen. Toen deed niemand het.
Maar nu iedereen.
Zelfs Henk. Die loopt met gemak 10 kilometer zonder te stoppen.
De uitslover.
Nou, ik begin er dus niet aan.
Dáhág: ik ga mezelf daar een beetje moe lopen maken.
Maar, ik heb het al eens eerder gezegd, ik doe niet aan principes.
(Men noemt dat ook wel opportunistisch. Maar dat is overdreven; het is heus niet zo dat ik met alle winden meewaai, het is meer dat ik mijn eh... overtuigingen zo nu en dan aanpas aan eh... veranderende omstandigheden. Heel flexibel, feitelijk.)
Zo besloot ik vanmiddag ineens, in een opwelling, de Perry-sport binnen te gaan. Om me voorzichtig wat te oriënteren op renschoenen. Running shoes.
Zien of er een leuk modelletje te vinden was. Iets in mijn kleur.
Gewoon, even stiekem kijken.
Hoe dan ook.
Ik had het beter niet kunnen doen.
Want.
Bij het betreden van de sportwinkel. Stootte ik mijn teen. Aan de drempel.
Ik droeg slippers ja.
AU.
Ik ben zeker drie uur misselijk geweest van de pijn. Het gebeurde om half drie en om vijf uur moest ik me nog af en toe vastgrijpen aan de muur om niet spontaan onderuit te gaan.
En nu? Nu zit ik in een stoel met mijn voet omhoog en een teen die zegt:
Doef-doef-doef-doef.
Zeg nou zelf: ziet dat er goed uit of ziet dat er goed uit?
En dat brengt me meteen op het volgende.
Hardlopen.
Iedereen doet het tegenwoordig.
Vroeger heette het joggen. Toen deed niemand het.
Maar nu iedereen.
Zelfs Henk. Die loopt met gemak 10 kilometer zonder te stoppen.
Nou, ik begin er dus niet aan.
Dáhág: ik ga mezelf daar een beetje moe lopen maken.
Maar, ik heb het al eens eerder gezegd, ik doe niet aan principes.
(Men noemt dat ook wel opportunistisch. Maar dat is overdreven; het is heus niet zo dat ik met alle winden meewaai, het is meer dat ik mijn eh... overtuigingen zo nu en dan aanpas aan eh... veranderende omstandigheden. Heel flexibel, feitelijk.)
Zo besloot ik vanmiddag ineens, in een opwelling, de Perry-sport binnen te gaan. Om me voorzichtig wat te oriënteren op renschoenen. Running shoes.
Zien of er een leuk modelletje te vinden was. Iets in mijn kleur.
Gewoon, even stiekem kijken.
Hoe dan ook.
Ik had het beter niet kunnen doen.
Want.
Bij het betreden van de sportwinkel. Stootte ik mijn teen. Aan de drempel.
Ik droeg slippers ja.
AU.
Ik ben zeker drie uur misselijk geweest van de pijn. Het gebeurde om half drie en om vijf uur moest ik me nog af en toe vastgrijpen aan de muur om niet spontaan onderuit te gaan.
En nu? Nu zit ik in een stoel met mijn voet omhoog en een teen die zegt:
Doef-doef-doef-doef.
Ik heb hem voorzichtig aan zijn buur-teen vastgeplakt, voor enige stevigheid.
En vraag me nog steeds af op hij niet misschien toch gebroken is.
What was I thinking anyway.
Nouja, voorlopig gaat mijn linkervoet in geen enkele schoen, dus dat scheelt weer.
What was I thinking anyway.
Nouja, voorlopig gaat mijn linkervoet in geen enkele schoen, dus dat scheelt weer.
Edit vrijdag 11-juni: next day
