Morgen worden wij 100.Wij, als in: ons gezin. Geteld in hele jaren per persoon.
Wij verjaren hier tegenwoordig in lustra. Als het goed is worden we over 20 jaar 200.
Maar laat ik dáár vooral nog even niet aan denken; dat ik morgen 39 word is al erg genoeg. Ik kan u dit zeggen: 39 is echt een heel rare leeftijd voor iemand van zeventien.
Ik hou het er dus maar gewoon op dat we met z’n allen 100 worden.
We hebben nog een tijdje met het idee gespeeld om een groot feest te geven. U weet wel: 100 mensen uitnodigen, 100 verschillende hapjes maken, dat.
Maar bah: helemaal geen zin in zo’n feest.
Feest = gedoe. Feest = duur. Feest = pfff, gedoe.
Dus geen feest.
Lékker. Geen feest.
(Alleen maar een klein feestje. Dûh, ik ben natuurlijk wel járig.)
We hebben nog een tijdje met het idee gespeeld om een groot feest te geven. U weet wel: 100 mensen uitnodigen, 100 verschillende hapjes maken, dat.
Maar bah: helemaal geen zin in zo’n feest.
Feest = gedoe. Feest = duur. Feest = pfff, gedoe.
Dus geen feest.
Lékker. Geen feest.
(Alleen maar een klein feestje. Dûh, ik ben natuurlijk wel járig.)