Ik heb nieuwe schoenen! En dat is niet niks, want schoenen kopen, dat doe ik niet zomaar. Ik heb geen schoenentic, zogezegd. Ik heb een zonnebrillentic, maar geen schoenentic. Meer een anti-schoenentic; voor ik eens een paar schoenen koop, nou nou. ‘Ik moet er nog even over nadenken’ zeg ik meestal, nadat ik een paar gepast heb dat ik leuk vind. En dan ga ik naar huis. En denk er over na. En twijfel. En de volgende dag ga ik terug naar de winkel. Met andere kleren aan. Om te kijken of ze ook leuk staan bij....vul maar in. Dan pas ik ze dus opnieuw en ga vervolgens weer naar huis, om mijn teennagels te knippen. De derde dag ga ik dan wéér terug naar de winkel en trek nógmaals de schoenen aan. Om ze uiteindelijk niet te kopen.
Hakken zocht ik nu. Zwarte schoenen met hakken. Maar niet gewoon pumps, nee, die vind ik ordinair. Staan bij mij.
En ik ben enorm kieskeurig. De hak mag niet te klein, te petieterig, te hoog of te breed zijn. En de punt niet te puntig. Maar ook niet te rond. Echt, ik ben vreselijk. Als ik een schoenverkoper was wilde ik mij niet als klant. Gék word je ervan!
Maar toen zag ik ze dus vandaag ineens. Mijn schoenen. Ik was op slag verliefd. Ze waren geweldig! Maar: rood. En: te groot. En het meisje van de winkel kon ze niet eens even voor me bestellen, in het zwart. En in een maatje kleiner. Wel gaf ze me de naam van de winkel waar ze misschien nog wél....
Dus ik bellen met die winkel.
Ja, ze hadden ze in het zwart. En mijn maat....die hadden ze nog in het hoofdfiliaal. Vrijdag konden ze er zijn. Of misschien volgende week woensdag. Ik zou een telefoontje krijgen als ze binnen waren. Dus ik zei: ‘okee’, schudde het hele schoenending van me af en ging met de kinderen naar het plantsoen (dat steeds meer op het Vondelpark gaat lijken, in a good way, maar dit terzijde). En toen ik daar heerlijk zat te kletsen in het zonnetje ging mijn mobiel. Het was de winkel. Ze hadden toch nog een paar gevonden, in mijn maat. ‘Ik kom ze straks halen,’ riep ik.
En ooh, ze pasten perfect! En ooh, het zijn de mooiste zwarte hakschoenen die ik ooit heb gezien. Van Dr. Martens. Het model heet: Jenna Semira Mary Jane. Ik bedoel maar! Zoveel namen hebben mijn drie kinderen ook, bij elkaar opgeteld.
Ik betaalde 100 euro en hield ze meteen aan.
En op de terugweg kocht ik ook nog een bloemetjesjurk. Want een vrouw kan niet teveel bloemetjesjurken hebben deze zomer, heb ik gehoord.
PS: Als u nou denkt: ik vind ze eigenlijk helemaal niet zo leuk, die schoenen, je moet ze áán zien.
Edit 25-04:
