Tot mijn grote onrust bemerk ik dat ik al sinds donderdag niet heb gelogd.
Niet dat er hier niets gebeurt, of dat ik geen leuke foto’s heb om te laten zien, nee: het is vakántie. En nooit heb ik het zo druk als in de vakantie.
Zit ik normaal gesproken op een doordeweekse dag om 9 uur met een opgeruimd hoofd in een opgeruimd huis achter mijn computer - de kinderen naar school, een kop koffie op mijn bureau, een aangeklede en gevoederde baby in de box, de was in de machine -, in de vakantie loop ik constant achter de feiten aan.
Hoe komt dit toch?
Is het de aanwezigheid van manlief (die in het onderwijs werkt, en dus net als de kinderen in de schoolvakanties thuis is), die mij spontaan in een andere modus doet schieten? De relax-modus? Met juist het omgekeerde tot gevolg?
Het is hier, ik ben, namelijk allesbehalve relaxed.
Het is chaos.
Er heerst anarchie.
In de huiskamer lijkt een speelgoedbom te zijn ontploft, op de bovenverdieping een vuile-wasbom.
Overal waar ik kijk is het een bende, ik moet nog zoveel doen en ik weet niet waar ik moet beginnen. Het leven vliegt me naar de keel. Help!
Terwijl het allemaal zo goed gepland leek. We hadden zelfs lijstjes gemaakt.
Er was een lijstje met klusjes in huis (met op 1: traphekjes monteren!) en een lijstje fun to do with the kids. Niet van toepassing op Bo overigens, dit laatste, want zij doet een circus 3-daagse. Maar er zou gezwommen worden met Merlijn, gewandeld met Loïs, de bioscoop bezocht. En dan was er ook nog plenty tijd voor mij om rustig te kunnen werken, mijn deadlines te halen en de tassen in te pakken voor vrijdag. Want dan gaan we weg: eerst twee dagen naar Scheveningen, daarna logeren in het tot mini-gastenverblijf verbouwde bakhuisje op het erf van onze vrienden in Diever. (Fokking hel! Vrijdag, dat is het al bijna!)
Goed, laat me maar even snel door de afgelopen dagen heen fietsen:
De laatste dag voor de vakantie was een sportdag van de school van Bo en Merlijn. Henk had zich opgegeven als een soort van hulpouder en omdat ik donderdagavond al een van mijn artikelen af had mocht ik van mezelf ook mee. Met Loïs. Dus die ochtend zaten we heerlijk in het zonnetje en keken we naar de sportende en spelende kinderen. Voor de groepen 1 en 2 was er een spelletjesparcours (zaklopen, touwtrekken, ringwerpen) uitgezet, de groepen 3 en hoger mochten op de atletiekbaan, voor het echte werk.
Bo won, met verspringen én hordelopen. Oeh, wat ik was trots.En nu moet ze dus op atletiek.
Zaterdag deden we ook iets, maar al slaat u me dood: ik weet het niet meer. Zondag waren we op de opening van een expositie, waar ik teveel rosé dronk (hetgeen zou kunnen verklaren waarom ik onze dagbesteding van zaterdag kwijt ben) en gisteren gingen we naar Lauwersoog met mijn schoonouders, aten kraakverse vis en zagen de boot naar Schier vertrekken, waarop wij 6 juni a.s. zelf zullen zitten.
Zo, bent u weer bij.
Ga ik even verder stressen.
Ah, vergeet ik bijna het grootste nieuws te melden: Loïs kruipt!
Niet dat er hier niets gebeurt, of dat ik geen leuke foto’s heb om te laten zien, nee: het is vakántie. En nooit heb ik het zo druk als in de vakantie.
Zit ik normaal gesproken op een doordeweekse dag om 9 uur met een opgeruimd hoofd in een opgeruimd huis achter mijn computer - de kinderen naar school, een kop koffie op mijn bureau, een aangeklede en gevoederde baby in de box, de was in de machine -, in de vakantie loop ik constant achter de feiten aan.
Hoe komt dit toch?
Is het de aanwezigheid van manlief (die in het onderwijs werkt, en dus net als de kinderen in de schoolvakanties thuis is), die mij spontaan in een andere modus doet schieten? De relax-modus? Met juist het omgekeerde tot gevolg?
Het is hier, ik ben, namelijk allesbehalve relaxed.
Het is chaos.
Er heerst anarchie.
In de huiskamer lijkt een speelgoedbom te zijn ontploft, op de bovenverdieping een vuile-wasbom.
Overal waar ik kijk is het een bende, ik moet nog zoveel doen en ik weet niet waar ik moet beginnen. Het leven vliegt me naar de keel. Help!
Terwijl het allemaal zo goed gepland leek. We hadden zelfs lijstjes gemaakt.
Er was een lijstje met klusjes in huis (met op 1: traphekjes monteren!) en een lijstje fun to do with the kids. Niet van toepassing op Bo overigens, dit laatste, want zij doet een circus 3-daagse. Maar er zou gezwommen worden met Merlijn, gewandeld met Loïs, de bioscoop bezocht. En dan was er ook nog plenty tijd voor mij om rustig te kunnen werken, mijn deadlines te halen en de tassen in te pakken voor vrijdag. Want dan gaan we weg: eerst twee dagen naar Scheveningen, daarna logeren in het tot mini-gastenverblijf verbouwde bakhuisje op het erf van onze vrienden in Diever. (Fokking hel! Vrijdag, dat is het al bijna!)
Goed, laat me maar even snel door de afgelopen dagen heen fietsen:
De laatste dag voor de vakantie was een sportdag van de school van Bo en Merlijn. Henk had zich opgegeven als een soort van hulpouder en omdat ik donderdagavond al een van mijn artikelen af had mocht ik van mezelf ook mee. Met Loïs. Dus die ochtend zaten we heerlijk in het zonnetje en keken we naar de sportende en spelende kinderen. Voor de groepen 1 en 2 was er een spelletjesparcours (zaklopen, touwtrekken, ringwerpen) uitgezet, de groepen 3 en hoger mochten op de atletiekbaan, voor het echte werk.
Bo won, met verspringen én hordelopen. Oeh, wat ik was trots.
Zaterdag deden we ook iets, maar al slaat u me dood: ik weet het niet meer. Zondag waren we op de opening van een expositie, waar ik teveel rosé dronk (hetgeen zou kunnen verklaren waarom ik onze dagbesteding van zaterdag kwijt ben) en gisteren gingen we naar Lauwersoog met mijn schoonouders, aten kraakverse vis en zagen de boot naar Schier vertrekken, waarop wij 6 juni a.s. zelf zullen zitten.
Zo, bent u weer bij.
Ga ik even verder stressen.
Ah, vergeet ik bijna het grootste nieuws te melden: Loïs kruipt!
