Jurgen van den Berg

Ik ben verliefd.
Op Jurgen van den Berg.
U weet wel, de nieuwsman in de ochtendprogramma’s van 3FM.
Nu heb ik geen idee hoe Jurgen van den Berg eruit ziet, hoor. Ik sta af en toe wel op het punt om hem te googlen, maar ik doe het nooit. Stel je voor dat hij heel anders is dan het beeld dat ik van hem heb.
Dat weet ik liever niet.

Eigenlijk is het dus beter te stellen dat ik verliefd ben op de stém van Jurgen van den Berg.
En op wat hij zegt met die stem. De grapjes die hij maakt, zijn droge humor. Het ingehouden lachen dat ik achter zijn woorden hoor, soms. Waardoor ik weet wat hij denkt, ook al kan hij het niet hardop zeggen.
Dat is wat zijn stem zo woest aantrekkelijk maakt: dat grappige, en tegelijk dat serieuze. Want hij blijft natuurlijk nieuwslezer hè. Dat moet met een zekere ernst.

Ik hoor het ook altijd meteen als er iets mis is. Als hij niet lekker in zijn vel zit, Jurgen.
Dat krijg je, als je iemand al zo lang kent.
Want ik luister al jaren iedere werkdag, tijdens het aankleden en al dat andere gedoe 's morgens, naar Giel. En niet voor Giel dus, nee, voor Jurgen. Alléén voor Jurgen.
En als ik hem dan gehoord heb, dan kan mijn dag al niet meer stuk.
Zo makkelijk is het.
Vanmorgen had hij het over maartse buien.
Waarbij het dan ook nog eens kon gaan regenen.
En ik was gelukkig.

Ik weet het, het is bezopen.
Okee, misschien zelfs een beetje sneu.
Maar laat me maar.
Ik bezorg er niemand last mee.

En echt vreemdgaan is het niet, toch?


Edit: het kreeg een lollig vervolg.