Loïs’ eerste woordje is een feit.
‘Eten’.
It figures. We hebben niet voor niets dezelfde bloedgroep natuurlijk.
Ik vroeg: “Zal ik een boterhammetje voor je maken? Heb je zin om wat te eten?”
Waarop ze instemmend knikte en sprak: “Ete.”
En daarna heeft ze het nog zeker tien keer gezegd, telkens als ik een nieuw stukje brood in haar snaveltje wilde duwen.
Dan is het echt een woord hè.
Als het ergens naar verwijst.
En steeds naar hetzelfde.
(...)
Want ze zegt namelijk ook al tijden ‘mama’, maar dat zal ik eerlijkheidshalve maar beschouwen als gebrabbel. Omdat het volstrekt onduidelijk is of ze mij daarmee bedoelt. Sterker, ik weet eigenlijk wel zeker van niet. Als je het mij vraagt bedoelt ze gewoon: ‘Hoor eens, ik zeur’.
Hee..! Zou ‘mama’ dat misschien betekenen..? Van oudsher?
‘Eten’.
It figures. We hebben niet voor niets dezelfde bloedgroep natuurlijk.
Ik vroeg: “Zal ik een boterhammetje voor je maken? Heb je zin om wat te eten?”
Waarop ze instemmend knikte en sprak: “Ete.”
En daarna heeft ze het nog zeker tien keer gezegd, telkens als ik een nieuw stukje brood in haar snaveltje wilde duwen.
Dan is het echt een woord hè.
Als het ergens naar verwijst.
En steeds naar hetzelfde.
(...)
Want ze zegt namelijk ook al tijden ‘mama’, maar dat zal ik eerlijkheidshalve maar beschouwen als gebrabbel. Omdat het volstrekt onduidelijk is of ze mij daarmee bedoelt. Sterker, ik weet eigenlijk wel zeker van niet. Als je het mij vraagt bedoelt ze gewoon: ‘Hoor eens, ik zeur’.
Hee..! Zou ‘mama’ dat misschien betekenen..? Van oudsher?