Zo. Tijd voor iets luchtigs. En roze.
Ik ga het hebben over Purk.
En nee, niet omdat ik hoop dat Purk ook binnen nu en twee dagen zal komen te overlijden, want dat wil ik helemaal niet. Een paar jaar geleden had me dat misschien nog een prima idee geleken (ja ik vond het zó’n onzin! Wát nou, nieuw personage in Sesamstraat. Sesamstraat was goed zoals het was, met Tommie, Pino en Ieniemienie, wie zat er nou te wachten op een roze babyvarken?), maar nu niet meer.
Ik vind Purk leuk.
Ik hou van Purk.
Want Loïs houdt van Purk.
Toen ze net geboren was kreeg ze van de buren een knuffel-Purk.
Wel ja, toe maar, een Purk-knuffel, dacht ik nuffig– want nog volop in de Purk-ontkenningsfase, maar al gauw bleek dat het roze beest het erg goed deed naast Loïs. Purk stónd haar gewoon heel goed. En andersom ook; Purk en Loïs, ze haalden elkaar helemaal op.
Duswij besloten Loïs besloot binnen afzienbare tijd dat het hier lievelingsknuffel-material betrof.
Op de meeste foto’s van Loïs is Purk dan ook aanwezig. Soms prominent, soms wat meer in de marge, maar bijna altijd is er wel een plukje roze te zien.
De afgelopen dagen heeft de relatie tussen Loïs en Purk zich nog verder verdiept. Sinds we Purk op internet hebben opgezocht en haar - Purk is een meisje, wist u dat? - slaapliedje op youtube vonden.
We speelden het filmpje vandaag wel tien keer af. En al die tien keer bleef Loïs hysterisch "Park, park!" roepen naar het beeldscherm. Want zo noemt ze Purk: Park.
Hier komt ie, het liedje van Purk.
Of Park, zo u wilt.
Ik ga het hebben over Purk.
En nee, niet omdat ik hoop dat Purk ook binnen nu en twee dagen zal komen te overlijden, want dat wil ik helemaal niet. Een paar jaar geleden had me dat misschien nog een prima idee geleken (ja ik vond het zó’n onzin! Wát nou, nieuw personage in Sesamstraat. Sesamstraat was goed zoals het was, met Tommie, Pino en Ieniemienie, wie zat er nou te wachten op een roze babyvarken?), maar nu niet meer.
Ik vind Purk leuk.
Ik hou van Purk.
Want Loïs houdt van Purk.
Toen ze net geboren was kreeg ze van de buren een knuffel-Purk.
Wel ja, toe maar, een Purk-knuffel, dacht ik nuffig– want nog volop in de Purk-ontkenningsfase, maar al gauw bleek dat het roze beest het erg goed deed naast Loïs. Purk stónd haar gewoon heel goed. En andersom ook; Purk en Loïs, ze haalden elkaar helemaal op.
Dus
Op de meeste foto’s van Loïs is Purk dan ook aanwezig. Soms prominent, soms wat meer in de marge, maar bijna altijd is er wel een plukje roze te zien.
De afgelopen dagen heeft de relatie tussen Loïs en Purk zich nog verder verdiept. Sinds we Purk op internet hebben opgezocht en haar - Purk is een meisje, wist u dat? - slaapliedje op youtube vonden.
We speelden het filmpje vandaag wel tien keer af. En al die tien keer bleef Loïs hysterisch "Park, park!" roepen naar het beeldscherm. Want zo noemt ze Purk: Park.
Hier komt ie, het liedje van Purk.
Of Park, zo u wilt.