Doorgaan naar hoofdcontent

Een babymaillot met konijntjes en de maffia

Het contrast kan niet veel groter.
Gisteren had ik van iemand een tas met babykleertjes gekregen. En tussen die kleertjes zat een werkelijk gewéldig maillootje, blauw met konijnen. Daar stopte ik vanmorgen de lieve beentjes van ons meisje in.
Ik zeg: briljant!



En daarna ging ik naar het filmfestival.
Om een film te kijken.
Welke film, dat wist ik nog niet. Dat had ik aan vriendin R. overgelaten, die ook de kaartjes had gekocht.
Maar ik dacht: filmfestival. Ik dacht: cultfilms. Frans, misschien Spaans. Een klein ingetogen verhaal over gewone mensen. Mooie beelden, mooie muziek. Genieten.
Dat dacht ik.

We gingen naar Gomorra.
En over Gomorra had ik toevallig al iets gelezen. Dat de film is gebaseerd op het gelijknamige boek, over de bloedstollende praktijken van de Camorra, de maffia in Napels, die zich niet alleen met drugs en wapens bezighoudt, maar ook met couture en met het vreselijke afvalprobleem in Zuid-Italië.
En dat de journalist die dat boek heeft geschreven vandaag de dag een van de meest bedreigde mensen in Italië is.

Nou, ik snap nu waarom hoor.
En ook wat dat betekent.
Mijn. Hemel.
Wat een narigheid op de zondagochtend, zo net na het ontbijt.

(Als er kinderen meekijken over uw schouder, laat de play-knop dan maar even voor wat ie is. Misschien sowieso wel beter.)




Serieus: het is een hele goede film. En het is ook heel goed dat hij is gemaakt, denk ik. Maar na afloop wilde ik nog maar één ding: zo snel mogelijk naar huis. Om de voetjes van mijn dochter te knuffelen.