Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn deal met de kosmos

Lang geleden maakte ik een deal met de kosmos.
Ik zei: ‘Hee kosmos, als ik nou beloof een beetje mijn best te doen in dit leven, de mens en de natuur om me heen met respect behandel en daarmee een portie positieve energie en 'good karma' de ether in slinger, zorg jij er dan voor dat ik altijd mooi weer heb op vakantie?’
En de kosmos zei: ‘Dat is wel het minste wat ik voor je kan doen, Novy. Oké, we hebben een deal.’
En daar klonken we op, de kosmos en ik.

Dus u begrijpt dat toen ik vorige week de weersverwachting las voor Terschelling, de paniek toesloeg. Op mijn blog probeerde ik nog een beetje laconiek te doen, van ach misschien wordt het toch nog best leuk, maar intussen was ik behoorlijk in de war: Had ik iets verkeerd gedaan? Was ie boos op me, de kosmos? Of was ie me gewoon vergeten? Werd ie teveel in beslag genomen door al die hordes smekende voetbalfans? Ik begreep er niets van.

Weet u nog wat ik schreef? ‘Ik zag het helemaal voor me. Ik op een zeilboot. Met wapperende haren op de voorplecht (of hoe heet dat). Starend over zee met hoog boven me de zeilen, strak in de wind. Op mijn slippertjes over het eiland struinen, van voorstelling naar voorstelling, lekker door de duinen fietsen in mijn nieuwe jurk, wijntjes drinken op terrasjes en ’s morgens ontbijten aan dek, in het zonnetje.’
Nou.
Zo ging het natuurlijk gewoon! 
Haha!
(Behalve dan dat met de jurk, want die nam ik niet mee.)
Du moment dat we op de boot stapten, brak het wolkendek open. En voeren we in de volle zon naar Terschelling. En zag ik vervolgens drie dagen niets anders boven me dan de blauwe lucht.


Dus nu denk ik dat ik even mijn excuus moet maken aan de kosmos.
Voor het hebben van zo weinig vertrouwen.
Tss. Dan heb je notabene een persoonlijke deal met de kosmos en dan laat je je toch nog in de luren leggen door weeronline.nl.




Ps: ik ben vandaag jarig.