Klopt.
 |
| foto augustus 2011 |
Het meisje maakt een enorme ontwikkeling door, momenteel.
Je bent vier en plotseling bén je iemand.
Het moment van naar school gaan markeert een grote stap in de ontwikkeling van het ik-besef en het zelfbeeld, las ik net ergens. Ja, duh. Maar ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik dat zo duidelijk heb gezien bij mijn andere kinderen.
Ze vindt er geen bal aan, trouwens. Aan school. Ze gaat braaf, zoals ze nooit ergens moeilijk over doet, maar straalt inmiddels duidelijk uit dat het nu wel weer mooi is geweest.
‘Was het leuk op school, Loïs?’
*diepe zucht* ‘Jaa hoor. Maar het dúúrt zolang. Mag ik morgen iets korter?’
Vanmorgen – Henk en ik waren onze kledingkast aan het opruimen (het schijnt dat de potentiële koper daar ook ín wil kijken,omdat het een vaste kast is) - kwam Bo wildenthousiast de trap oprennen met een papier in haar hand.
‘Kijk! Loïs heeft mijn naam geschreven! Kijk,hier. BO. En nog een keer BO. Een B en dan een O. Goed hè, Loïs kan schrijven!’
En ik riep naar beneden: ‘Loïs, wat knap! Je kan al schrijven!’
Waarop het hilarisch uit het trapgat klonk: ‘Ja! Hoef ik nu niet meer naar school?’
Hm.
Haha.
Nee hoor schatje.
Je bent al wijs genoeg.