We waren aan de beurt en ik begon aan mijn bestelling, waarop ik tien minuten in de rij had staan oefenen. Ik vind de McDonald's altijd een beetje ingewikkeld. Dat komt misschien ook omdat ik altijd voor minstens vijf mensen moet bestellen; ik ben al blij als ik het allemaal heb onthouden. En als ik het er dan eindelijk uit mag ratelen krijg ik de hele tijd ingewikkelde vragen tussendoor.
'Hallo. Mag ik drie bigmacmenu's, een happ...' '
'Grote of medium friet?'
'Ehm. Medium. Waar was ik. Oja, een happ..'
'Frietsaus?'
'Ehm. ja, frietsaus. En een happ..'
'Wat wilt u drinken bij de Big Mac menu's?'
'Ehm...'
Ik word er altijd een beetje nerveus van.
Maar toen kwam het.
'Nou en dus een happy meal...'
'De happy meals zijn op.'
De happy meals zijn op.
Dat verwácht je dus niet. Het duurde gewoon even voor mijn hersens verwerkt hadden wat er zojuist tegen me werd gezegd. De happy meals zijn op. Bij de McDonald's. Dat is net zo gek als...... ja, als wat eigenlijk. Zeg het maar.
'Poppetjes op,' sprak mijn dochter naast me, uiterst grappig. (Maar dan moet u wel onderstaande aflevering van FC Kip hebben gezien.)
'Nou, doe me dan maar gewoon een hamburger, een kleine friet, een appelsap en een danoontje hè,' zei ik. Waarbij het McDonald's-meisje me niet-begrijpend aankeek maar braaf meetikte op haar schermpje.
Later zag ik op de bon dat ik voor deze bestelling veel meer heb betaald dan €3,95 – de prijs van een happy meal. Waar exact hetzelfde inzit, maar dan mét een doos en een poppetje.
Haha.
Maar ik moest dat het meisje maar niet aanrekenen; blijkbaar bestaat er geen protocol voor oppe happy meals.
En zo zou het ook moeten zijn.