Dit is even een testje, mensen. Ik probeer voor het eerst een logje te posten vanaf mijn iPhone. Ik had namelijk geen idee dat er ineens een mobiele blogposting app bestond; ik loop wel vaker wat achter. Ook regelmatig voor, trouwens.
Maar goed. Misschien vertelle ik beter wat. Over vandaag.
Maar goed. Misschien vertelle ik beter wat. Over vandaag.
Vandaag, toen ik met de kaasschaaf de korst van de kaas er probeerde af te hakken, schoot ik uit, in mijn duim. Die werd onmiddellijk spierwit, alsof al het bloed zich van schrik terugtrok en dat gaf me precies 6 seconden de tijd om een pleister te pakken, de schutvelletjes eraf te trekken en het gapende gat te bedekken.
Fantastisch hè dat de natuur dat zo regelt. Geen druppel bloed gezien!
En toen begon de pijn. Jemig. Maar nu voel ik niks meer hoor. En de pleister haal ik er gewoon nooit meer af.
Ik had het trouwens bijna niet na kunnen vertellen. Want toen ik een uur later de ramen in de slaapkamer lapte (vind ik zo'n rare uitdrukking, ramen 'lappen'. Komt misschien omdat ik nooit een lap gebruik, ik doe het met glassex en een keukenrol. Dat is geloof ik niet zo milieuvriendelijk, maar ach het is maar eens in de twee jaar.)
Dus ik stond daar bij het open raam - om ook de buitenkant van de ruit te kunnen eh.. schoonvegen - en ineens greep ik het kozijn mis en flikkerde waarlijk bijna van 8 meter naar beneden. (Zo hop, voorbij het raam waarachter mijn dochters zaten te tekenen aan de tafel.)
Nah. Ik durfde bijna het andere raam niet meer te doen.
De rest van de dag was ik op mijn hoede voor meer onheil, maar het lijkt erop dat het goed is gegaan. Ik druk nu met mijn vinger op 'publish' (oeh, spannend) en dan ga ik naar bed.
Fantastisch hè dat de natuur dat zo regelt. Geen druppel bloed gezien!
En toen begon de pijn. Jemig. Maar nu voel ik niks meer hoor. En de pleister haal ik er gewoon nooit meer af.
Ik had het trouwens bijna niet na kunnen vertellen. Want toen ik een uur later de ramen in de slaapkamer lapte (vind ik zo'n rare uitdrukking, ramen 'lappen'. Komt misschien omdat ik nooit een lap gebruik, ik doe het met glassex en een keukenrol. Dat is geloof ik niet zo milieuvriendelijk, maar ach het is maar eens in de twee jaar.)
Dus ik stond daar bij het open raam - om ook de buitenkant van de ruit te kunnen eh.. schoonvegen - en ineens greep ik het kozijn mis en flikkerde waarlijk bijna van 8 meter naar beneden. (Zo hop, voorbij het raam waarachter mijn dochters zaten te tekenen aan de tafel.)
Nah. Ik durfde bijna het andere raam niet meer te doen.
De rest van de dag was ik op mijn hoede voor meer onheil, maar het lijkt erop dat het goed is gegaan. Ik druk nu met mijn vinger op 'publish' (oeh, spannend) en dan ga ik naar bed.