Het regende toen ik wakker werd, bij u ook? En natuurlijk wist ik dat dat kon gebeuren, luid en duidelijk was immers de herfst voorspeld, maar ik had me er gek genoeg nog even geen voorstelling van kunnen maken. Dat regen dan meteen weer zo nát is, bedoel ik. Gek, hoe snel je dat vergeet.
Maar goed, ik hou d’r dus niet van hè, om met zo’n gonzend hoofd van de slaap te bedenken waar in vredesnaam de regenjassen zijn. Daar word ik een beetje chagrijnig van, zelfs.
En zo vond ik mezelf, twee uur later, sippend achter mijn computer.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik nog steeds herstellende was van het premièrefeestje in de Schouwburg van afgelopen dinsdagavond, maar dat was het niet alleen. Ik was gewoon overall een beetje ontevreden over mezelf.
Waarom had ik bijvoorbeeld geen kinderboek geschreven en kon ik niet, zoals een aantal mensen die ik volg op twitter, jubelend twitteren over mijn pasgeboren baby in de boekhandels?
En – reëler – waarom had ik geen ander leuk (betaald!) project onder handen of in het verschiet?
Ik sipte nog een tijdje zo door en schopte mezelf toen onder mijn kont om maar eens wat aan actieve acquisitie te gaan doen. Dat is niet helemaal mijn ding, acquisitie. Ik doe mijn werk heel leuk, maar commercieel ben ik nog steeds niet zo handig. Of beter gezegd - en ik weet dat het nogal suf is voor iemand met een eigen bedrijf - ik vind het altijd een beetje gênant om met mezelf te leuren. Maar goed, ik besloot wat tijdschriften aan te schrijven. Wijntijdschriften, in mijn geval, want je moet de niche opzoeken hè. De niesj. Dus ik zocht op internet naar colofons van wijntijdschriften om te kijken aan wie ik mijn brieven zou kunnen richten en ik ging zo’n beetje van klikkerdieklik..... en toen zag ik ineens iets heel raars.
Huh? Larousse Wijnencyclopedie, auteur ....... huh?
Het is een boek dat ik inderdaad, zo’n drie kwart jaar geleden alweer, inhoudelijk geredigeerd heb (nee, niet geschreven natuurlijk; het was een boek dat vertaald was uit het Frans) maar ik wist eigenlijk helemaal niet wanneer het uit zou komen en - ook al had ik een behoorlijke bijdrage geleverd - ik had me er totaal niet verdiept of mijn naam genoemd zou worden.
Dus. Huh?
Verder zoeken op Larousse in combinatie met mijn naam leverde 280 hits op. Allemaal verschillende boekwinkels, die het boek verkopen met daarbij pontificaal mijn naam vermeld. (En gelukkig bij de meeste gewoon als redacteur.)
Nah.
Maar goed, ik hou d’r dus niet van hè, om met zo’n gonzend hoofd van de slaap te bedenken waar in vredesnaam de regenjassen zijn. Daar word ik een beetje chagrijnig van, zelfs.
En zo vond ik mezelf, twee uur later, sippend achter mijn computer.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik nog steeds herstellende was van het premièrefeestje in de Schouwburg van afgelopen dinsdagavond, maar dat was het niet alleen. Ik was gewoon overall een beetje ontevreden over mezelf.
Waarom had ik bijvoorbeeld geen kinderboek geschreven en kon ik niet, zoals een aantal mensen die ik volg op twitter, jubelend twitteren over mijn pasgeboren baby in de boekhandels?
En – reëler – waarom had ik geen ander leuk (betaald!) project onder handen of in het verschiet?
Ik sipte nog een tijdje zo door en schopte mezelf toen onder mijn kont om maar eens wat aan actieve acquisitie te gaan doen. Dat is niet helemaal mijn ding, acquisitie. Ik doe mijn werk heel leuk, maar commercieel ben ik nog steeds niet zo handig. Of beter gezegd - en ik weet dat het nogal suf is voor iemand met een eigen bedrijf - ik vind het altijd een beetje gênant om met mezelf te leuren. Maar goed, ik besloot wat tijdschriften aan te schrijven. Wijntijdschriften, in mijn geval, want je moet de niche opzoeken hè. De niesj. Dus ik zocht op internet naar colofons van wijntijdschriften om te kijken aan wie ik mijn brieven zou kunnen richten en ik ging zo’n beetje van klikkerdieklik..... en toen zag ik ineens iets heel raars.
Huh? Larousse Wijnencyclopedie, auteur ....... huh?
Het is een boek dat ik inderdaad, zo’n drie kwart jaar geleden alweer, inhoudelijk geredigeerd heb (nee, niet geschreven natuurlijk; het was een boek dat vertaald was uit het Frans) maar ik wist eigenlijk helemaal niet wanneer het uit zou komen en - ook al had ik een behoorlijke bijdrage geleverd - ik had me er totaal niet verdiept of mijn naam genoemd zou worden.
Dus. Huh?
Verder zoeken op Larousse in combinatie met mijn naam leverde 280 hits op. Allemaal verschillende boekwinkels, die het boek verkopen met daarbij pontificaal mijn naam vermeld. (En gelukkig bij de meeste gewoon als redacteur.)
Nah.
Náh.
Mijn humeur was op slag weer helemaal goed.
Geen idee waar ik dat nou zo ineens aan verdiend had, maar lalala whatever.
Mijn humeur was op slag weer helemaal goed.
Geen idee waar ik dat nou zo ineens aan verdiend had, maar lalala whatever.