In wezen ben ik een ochtendmens. Maar ja, als je je natuur maar stelselmatig verloochent, dan verander je vanzelf in een avondmens. Zelden lig ik er tegenwoordig voor 12 uur in. En dat is maar goed ook; er moet ’s avonds nog zoveel gedaan worden! Er moet werk worden afgemaakt en logjes worden geschreven, er moet worden gewordfeud en quality-time doorgebracht met de echtgenoot, er moeten boeken worden gelezen en huizen bekeken op funda. En als ik dan eindelijk eens naar bed wil gaan, kruip ik altijd nog even achter de piano.
En bijna altijd ontstaat er dan als vanzelf een liedje. Een melodie, die ik dan de volgende dag weer ben vergeten. Zo zijn er in de loop der jaren al vele melodieën verloren gegaan.
Maar ha! Vannacht was ik mezelf te slim af!
Ik zette mijn laptop op de piano en opende photobooth.
En tadaa: gevangen.
En bijna altijd ontstaat er dan als vanzelf een liedje. Een melodie, die ik dan de volgende dag weer ben vergeten. Zo zijn er in de loop der jaren al vele melodieën verloren gegaan.
Maar ha! Vannacht was ik mezelf te slim af!
Ik zette mijn laptop op de piano en opende photobooth.
En tadaa: gevangen.
Ja, ik ben eigenlijk een heel romantisch zieltje.
Wist u niet hè.
Wist u niet hè.