Wist ik veel dat zo'n fiets in een doos, nog niet volledig geassembleerd, wordt afgeleverd. Nee; ik kocht de fiets tenslotte niet bij Ikea.
Maar zoals u weet draai ik mijn hand nergens voor om. Ik sleepte alle onderdelen naar buiten, rommelde wat in de gereedschapskist, ging voortvarend aan de slag en voila, vier uur later: een heuse oerdegelijke maar oh zo coole omafiets voor onze belachelijk grote dochter.
Ok. Met een klein beetje hulp van een buurman en zijn sleutel 13.
Maar toch.
(Dit was overigens al vorige week. Maar met terugwerkende kracht bloggen, dat kan best vind ik.)