‘Ik ga vanavond mijn schoen zetten,’ zei Merlijn gisteren tijdens het eten.
‘Nee hoor, antwoordde ik, ‘dat kan niet, want Sinterklaas is hier nog niet, hij komt pas zaterdag in Groningen aan.’
(Lees: dat kan niet, want ik heb nog geen schoencadeautjes gekocht.)
‘Maar een heleboel kinderen uit mijn klas hebben hun schoen al wèl gezet en dan zat er ’s morgens ook wat in! Raceauto’s en snoep en Koen had zelfs een beyblade!’
Fok Jemig, dacht ik. Waarom zijn die ouders niet gewoon een beetje solidair met elkaar? Sinterklaas komt zaterdag pas aan in Groningen, daarná zet je je schoen. Anders wordt het toch allemaal veel te onoverzichtelijk?! (Toegegeven, ik ben op dit vlak niet zo flexibel; het is nou eenmaal niet mijn feest.)
‘Nou ja, je zet je schoen dan maar, ‘ zuchtte ik uiteindelijk. ‘Maar ik weet bijna zeker dat er morgen niks in zit.’
-------
Mijn verbazing was dan ook groot toen Merlijn vanmorgen verheugd bij ons in bed dook, met een hand volpeperkruidnoten (klik) en een heuse brief van Piet. Ik keek naar Henk, die mijn vragende blik weerkaatste met een vergelijkbaar lege gelaatsuitdrukking.
‘Nee hoor, antwoordde ik, ‘dat kan niet, want Sinterklaas is hier nog niet, hij komt pas zaterdag in Groningen aan.’
(Lees: dat kan niet, want ik heb nog geen schoencadeautjes gekocht.)
‘Maar een heleboel kinderen uit mijn klas hebben hun schoen al wèl gezet en dan zat er ’s morgens ook wat in! Raceauto’s en snoep en Koen had zelfs een beyblade!’
‘Nou ja, je zet je schoen dan maar, ‘ zuchtte ik uiteindelijk. ‘Maar ik weet bijna zeker dat er morgen niks in zit.’
-------
Mijn verbazing was dan ook groot toen Merlijn vanmorgen verheugd bij ons in bed dook, met een hand vol
In de hoek van de kamer stond een roze pietje schalks te grijnzen.
