Soms blog ik niet wanwege gebrek aan inspiratie, soms door een tevéél aan inspiratie; stond me vanmorgen toen ik wakker werd nog precies voor ogen waarover ik zou schrijven, de gebeurtenissen van vandaag (het was weer eens zo’n dag!) maakten dat ik het nu gewoonweg niet weer weet. Bovendien heb ik ook inmiddels geen tijd meer, want ik ben iets heel raars aan het doen (waarover binnenkort meer).
Ik heb dus maar bedacht dat u mag kiezen. De meeste stemmen gelden.
We hebben:
A. De verdwenen trui
B. Verkeersergernis nummer 1
C. Hoe ik mijn moeder vanmorgen in haar ziekenhuisbed installeerde
D. Autopech en de ANWB – een vervolg
Waar ik overigens even bij moet zeggen dat ik hoop dat u niet massaal op C stemt, want ook al is het verreweg het leukste verhaal, ik zie er nogal tegenop om het op internet te plaatsen. Dat heeft te maken met het taboe op grapjes over ziekte en dood en het feit dat mijn ironie niet altijd door iedereen even goed wordt begrepen. En als ik er alleen maar aan denk dat ik in de reactiebox moet gaan uitleggen dat ik ziekte en dood en kanker en hi-ha-hersentumoren heus niet écht grappig vindt - integendeel, duh - zakt de moed me in de schoenen. (Weet u ook meteen waarom ik hier bijvoorbeeld nooit heb verhaald over de hilariteit rondom het uitstrooien van de as van mijn vader. En nee, dit is niet optie E.)
Aldus.
Ik heb dus maar bedacht dat u mag kiezen. De meeste stemmen gelden.
We hebben:
A. De verdwenen trui
B. Verkeersergernis nummer 1
C. Hoe ik mijn moeder vanmorgen in haar ziekenhuisbed installeerde
D. Autopech en de ANWB – een vervolg
Waar ik overigens even bij moet zeggen dat ik hoop dat u niet massaal op C stemt, want ook al is het verreweg het leukste verhaal, ik zie er nogal tegenop om het op internet te plaatsen. Dat heeft te maken met het taboe op grapjes over ziekte en dood en het feit dat mijn ironie niet altijd door iedereen even goed wordt begrepen. En als ik er alleen maar aan denk dat ik in de reactiebox moet gaan uitleggen dat ik ziekte en dood en kanker en hi-ha-hersentumoren heus niet écht grappig vindt - integendeel, duh - zakt de moed me in de schoenen. (Weet u ook meteen waarom ik hier bijvoorbeeld nooit heb verhaald over de hilariteit rondom het uitstrooien van de as van mijn vader. En nee, dit is niet optie E.)
Aldus.