Een tijdje geleden vroeg een van mijn buren, die schrijft op wonen.blog.nl, of ik samen met hem wilde bloggen. Over wonen.
Ik zei: “Goh.” En: “Tsja.” En: “Ik zal er eens over nadenken.”
En daar bleef het bij. Want ‘wonen’? Wat weet ik nou over wonen?
Ja, okee, ik woon. Net als 16.428.309 andere Nederlanders. (Nee, de daklozen niet meegerekend, duh).
Ik heb 4 muren en daar bevind ik mij regelmatig tussen, met man en kinderen. En ik heb een dak en daar zitten we onder.
Ik woon
jij woont
wij wonen.
In Holland staat een huis.
Maar dat is waarschijnlijk niet wat hij bedoelde. Ik moest vast schrijven over hypotheekrenteaftrek en WOZ-waarde. Of over warmte-isolatie, en besparen op de stookkosten. Misschien over designkoelkasten en stoomovens en home cinema sets.
En dat weet ik allemaal niet hoor. Want ik doe gewoon maar wat, met dat wonen. Ik woon maar een eind in het wilde weg.
Dus erover schrijven? Neu.
Ja, ik heb wel eens verslag gedaan van mijn ervaring met onze schoonmaakster. (Dat is ook iets met wonen, toch?)
Maar verder, neu.
Dus, ik zei het al, het bleef erbij.
Kreeg ik toch vanmorgen een soortgelijke vraag! Van de vader van een klasgenootje van Merlijn. Die ik onlangs had toegevoegd aan mijn LinkedIn-contacts. Hij vroeg of ik inderdaad tekstschrijver was (ja) en of hij mij wel eens mocht bellen voor een klus (ja). En of ik toevallig ook blogde (ja, of eh...nee (ik had net van haar geleerd dat mijn IRL kennissen beter niet konden weten van mijn schrijfsels)) want hij had namelijk een blog over wonen en daar momenteel even niet zoveel tijd voor dus of ik dan wellicht.......?
En toen dacht ik ineens: misschien moet ik het heel anders bekijken.
Natuurlijk kan ik stukjes schrijven over wonen.
Ik ben toch zeker ervaringsdeskundige!
Wonen, pfff, dat doe ik dagelijks!
Dus kom maar op met die blogs. Over wonen.
(Iemand ideeën, suggesties, tips?)
Ik zei: “Goh.” En: “Tsja.” En: “Ik zal er eens over nadenken.”
En daar bleef het bij. Want ‘wonen’? Wat weet ik nou over wonen?
Ja, okee, ik woon. Net als 16.428.309 andere Nederlanders. (Nee, de daklozen niet meegerekend, duh).
Ik heb 4 muren en daar bevind ik mij regelmatig tussen, met man en kinderen. En ik heb een dak en daar zitten we onder.
Ik woon
jij woont
wij wonen.
In Holland staat een huis.
Maar dat is waarschijnlijk niet wat hij bedoelde. Ik moest vast schrijven over hypotheekrenteaftrek en WOZ-waarde. Of over warmte-isolatie, en besparen op de stookkosten. Misschien over designkoelkasten en stoomovens en home cinema sets.
En dat weet ik allemaal niet hoor. Want ik doe gewoon maar wat, met dat wonen. Ik woon maar een eind in het wilde weg.
Dus erover schrijven? Neu.
Ja, ik heb wel eens verslag gedaan van mijn ervaring met onze schoonmaakster. (Dat is ook iets met wonen, toch?)
Maar verder, neu.
Dus, ik zei het al, het bleef erbij.
Kreeg ik toch vanmorgen een soortgelijke vraag! Van de vader van een klasgenootje van Merlijn. Die ik onlangs had toegevoegd aan mijn LinkedIn-contacts. Hij vroeg of ik inderdaad tekstschrijver was (ja) en of hij mij wel eens mocht bellen voor een klus (ja). En of ik toevallig ook blogde (ja, of eh...nee (ik had net van haar geleerd dat mijn IRL kennissen beter niet konden weten van mijn schrijfsels)) want hij had namelijk een blog over wonen en daar momenteel even niet zoveel tijd voor dus of ik dan wellicht.......?
En toen dacht ik ineens: misschien moet ik het heel anders bekijken.
Natuurlijk kan ik stukjes schrijven over wonen.
Ik ben toch zeker ervaringsdeskundige!
Wonen, pfff, dat doe ik dagelijks!
Dus kom maar op met die blogs. Over wonen.
(Iemand ideeën, suggesties, tips?)