Loïs is ziek.
Je weet dat ie komt, de dag dat je kindje voor het eerst ziek is, maar je hoopt wel dat dat nog heel lang duurt. En dat het dan een verkoudheidje zal zijn, een beetje koorts misschien, maar geen buikgriep. Want een misselijke baby, dat is zielig!
Ik had het kunnen zien aankomen, of er op zijn minst rekening mee kunnen houden, want een paar dagen geleden, op 2 januari, hadden Bo en Merlijn het. Ik had er toen al een logje over willen schrijven, over hoe schattig ze samen ziek waren, over dat ze hun matrassen tegen elkaar aan hadden gelegd op de grond in Merlijn's kamer, over hoe zorgzaam ze elkaar bijstonden: teiltje aangeven, nieuwe wc-rol zoeken in de kast...maar toen ze de volgende ochtend alweer allebei kiplekker waren ('Ik wil patat!' riep Merlijn) besloot ik het te laten voor wat het was.
Maar nu dus alsnog. Want nu heeft Loïs het. En als baby's een buikvirus hebben kan dat gevaarlijk zijn. Want baby's kunnen snel uitdrogen, als ze geen vocht binnenhouden. En dan moeten ze misschien wel naar het ziekenhuis. Althans zo legden we het vrijdag aan Bo uit die, ziek als ze was, onverminderd door wilde gaan met hetaflebberen innig knuffelen van haar zusje.
Toen was het nog abstract en theoretisch. En vandaag is het ineens de realiteit: terwijl ik dit schrijf kijk ik naar een bleekscheterig baby'tje dat ieder slokje melk of water er sinds vanmorgen met een boog weer uit heeft gegooid.
Ik maak me nog geen echte zorgen hoor. Tussen het spugen door is ze nog behoorlijk vrolijk. En als het bij haar net zo gaat als bij Bo en Merlijn is ze morgen weer beter.
(Toch?)
Je weet dat ie komt, de dag dat je kindje voor het eerst ziek is, maar je hoopt wel dat dat nog heel lang duurt. En dat het dan een verkoudheidje zal zijn, een beetje koorts misschien, maar geen buikgriep. Want een misselijke baby, dat is zielig!
Ik had het kunnen zien aankomen, of er op zijn minst rekening mee kunnen houden, want een paar dagen geleden, op 2 januari, hadden Bo en Merlijn het. Ik had er toen al een logje over willen schrijven, over hoe schattig ze samen ziek waren, over dat ze hun matrassen tegen elkaar aan hadden gelegd op de grond in Merlijn's kamer, over hoe zorgzaam ze elkaar bijstonden: teiltje aangeven, nieuwe wc-rol zoeken in de kast...maar toen ze de volgende ochtend alweer allebei kiplekker waren ('Ik wil patat!' riep Merlijn) besloot ik het te laten voor wat het was.
Maar nu dus alsnog. Want nu heeft Loïs het. En als baby's een buikvirus hebben kan dat gevaarlijk zijn. Want baby's kunnen snel uitdrogen, als ze geen vocht binnenhouden. En dan moeten ze misschien wel naar het ziekenhuis. Althans zo legden we het vrijdag aan Bo uit die, ziek als ze was, onverminderd door wilde gaan met het
Toen was het nog abstract en theoretisch. En vandaag is het ineens de realiteit: terwijl ik dit schrijf kijk ik naar een bleekscheterig baby'tje dat ieder slokje melk of water er sinds vanmorgen met een boog weer uit heeft gegooid.
Ik maak me nog geen echte zorgen hoor. Tussen het spugen door is ze nog behoorlijk vrolijk. En als het bij haar net zo gaat als bij Bo en Merlijn is ze morgen weer beter.
(Toch?)