Henk kwam terug uit Brussel en nam mee..... souvenirs! Mijn wereldreiziger.
T-shirts voor Bo, Merlijn en Loïs ('my first Belgian T-shirt').
En voor mij (tromgeroffel): een sneeuwbol van Manneken Pis. Hoe gaaf! Dé onbetwiste nummer 1 in de categorie 'souvenirs uit Brussel'.
"Wat is dat nou?" vroeg Merlijn.
"Dat, mijn zoon, is een jongetje. Een jongetje dat staat te plassen. En in Brussel, waar papa was, daar staat ie in het groot. Een stenen beeld van een jongetje dat staat te plassen. En niet zomaar een beeld, het is ook een fontein; uit het piemeltje spuit water. Zodat het net lijkt of het jongetje echt staat te plassen. En weet je hoe het beeld heet? Manneken Pis."
Klaar: de slappe lach. Zo makkelijk scoren hè als iemand zich in de poep- en plasfase bevindt.
En toen wou hij natuurlijk ruilen.
Maar dat ging mooi niet door. Doei! Ik ga daar een beetje mijn Manneken Pis ruilen voor een veel te klein T-shirt.
Gisteravond, toeval bestaat niet (of juist wel, dat snap ik nooit zo goed), kwam ik ineens deze tegen, bij het ordenen van mijn fotobestanden. Mijn eigen Manneken Pis!
Dat u het moet doen met de gekuisde versie komt doordat ik dit logje las. Sindsdien denk ik dus eerst tien keer na voor ik dingen op het web gooi.
(En in dit geval eigenlijk maar goed ook: véél te lekkere billen voor op het internet.)
T-shirts voor Bo, Merlijn en Loïs ('my first Belgian T-shirt').
En voor mij (tromgeroffel): een sneeuwbol van Manneken Pis. Hoe gaaf! Dé onbetwiste nummer 1 in de categorie 'souvenirs uit Brussel'.
"Wat is dat nou?" vroeg Merlijn.
"Dat, mijn zoon, is een jongetje. Een jongetje dat staat te plassen. En in Brussel, waar papa was, daar staat ie in het groot. Een stenen beeld van een jongetje dat staat te plassen. En niet zomaar een beeld, het is ook een fontein; uit het piemeltje spuit water. Zodat het net lijkt of het jongetje echt staat te plassen. En weet je hoe het beeld heet? Manneken Pis."
Klaar: de slappe lach. Zo makkelijk scoren hè als iemand zich in de poep- en plasfase bevindt.
En toen wou hij natuurlijk ruilen.
Maar dat ging mooi niet door. Doei! Ik ga daar een beetje mijn Manneken Pis ruilen voor een veel te klein T-shirt.
Gisteravond, toeval bestaat niet (of juist wel, dat snap ik nooit zo goed), kwam ik ineens deze tegen, bij het ordenen van mijn fotobestanden. Mijn eigen Manneken Pis!
Dat u het moet doen met de gekuisde versie komt doordat ik dit logje las. Sindsdien denk ik dus eerst tien keer na voor ik dingen op het web gooi.
(En in dit geval eigenlijk maar goed ook: véél te lekkere billen voor op het internet.)