NOVY

Een tijd geleden las ik op de facebookpagina van vriendin AJ: Wie doet er mee met de workshop modeltekenen? Meld je aan! We hebben ook nog modellen nodig . Er werd al flink gereageerd op de oproep door mensen die ik ken en omdat ik ook gezellig een duit in het zakje wilde doen, typte ik in de reactiebox: Nou, ik kan niet tekenen, dus dan moet ik maar model zijn, hè. Voor de duidelijkheid: dit was een grapje. Geen moment gedacht dat iemand het serieus zou opvatten, omdat ik zelf ook geen moment dacht dat mijn theezakjes en striae-buik een interessant stilleven zouden vormen. Ik was het dan ook meteen alweer vergeten, tot ik een paar dagen later, in de gang van de school, achter me de stem van AJ hoorde zeggen: ‘Hee, super zeg, dat je model wilt staan!’ ‘Eh...oh. Ja, haha. Nou, kijk, weet je.. dat was eigenlijk...’ ‘Ja, nou niet terug krabbelen hoor, we hebben je voor 5 juni op de agenda gezet. Je weet toch wel dat het naakt is, hè?’ Ik was er al bang voor. ‘Ja...ja, natuurlijk. Tuurlijk...

Bo maakt ongeveer 150 radslagen per dag. Dat zijn er zo’n 1000 per week, 4000 per maand. Een beetje manisch is dat wel, ja. Een radslagneurose zou je het kunnen noemen. Me dunkt ook, dat je dat niet ongestraft kan doen. ‘Ik heb zo’n pijn aan mijn voet,’ klaagde Bo maandag ineens, tijdens de eerste etappe van de avond4daagse. Nadere inspectie leverde een merkwaardige rode zwelling op, bovenop haar voet. Als je er alleen maar naar wees, kermde ze het uit. Dinsdag besloten we dat ze maar beter een avondje niet kon meewandelen (je mag één avond missen voor een medaille), gisteravond ging ze wel weer mee, maar volbracht de 5 kilometer grotendeels in de kinderwagen van Loïs. Vandaag leek het me een goed idee om maar eens naar de huisarts te gaan. ‘Tsja, dat is flink geïrriteerd,’ concludeerde de dokter. ‘Het ziet er uit als een beginnende botvliesontsteking. Heb je zelf een idee waar het van komt? Doe je misschien iets speciaals met je...linkervoet?’ ‘Neu,’ zei Bo. Ik kuchte nadrukkelijk. ‘N...

Dat is de conclusie van een wetenschappelijk onderzoek dat niet heeft plaatsgevonden – althans, niet waar ik bij was – maar die waarschijnlijk dicht bij de waarheid zit. Want kijk. Waar draait het om bij fietsen? Juist. Om evenwicht. En om het besef dat een fiets, omdat hij twee wielen heeft, omvalt tenzij hij voorwaarts wordt aangedreven. En leer je dat op een fiets met zijwieltjes? Nee. Je kunt gewoon stil gaan staan en even in je neus peuteren. Met je voeten op de trappers. Trappen , dat is het enige dat je leert op een fiets met zijwieltjes. (En sturen, denk u nu misschien, nou, mis: sturen op een fiets zonder zijwieltjes is iets heel anders. Je stuurt namelijk niet de bocht in met je stuur (of slechts minimaal), je doet dat door je gewicht te verplaatsen; je maakt de bocht met je lichaam. Het stuur is slechts nodig om te corrigeren.) Nou is trappen natuurlijk ook niet geheel onbelangrijk bij het fietsen, maar veel makkelijker om te leren. De uitvinder van zijwieltjes ...

De aardbevingen zijn nog niet zijn begonnen, dat geeft me mooi even de gelegenheid om wat foto's te laten zien van de verjaardag van Loïs. Oja. Nee. Het werd geen Knofje-taart. Ik had geen oranje kleurstof en bovendien kan ik maar één soort taart maken en dat is de Slordige Verjaardagstaart : overduidelijk zelfgemaakt, maar indrukwekkend in omvang en zoete feestelijkheid. Mijn motto: weinig inspanning, groot resultaat. (Ik hou namelijk best van taarten bakken, maar heb totaal niet de behoefte me erin te bekwamen. Om figuurtjes uit marsepein te steken en meesterwerkjes te maken die eruit zien alsof ze van de luxe banketbakker komen. Wat heb je dáár nou aan. Misschien begin ik nog eens een bedrijfje. www.slordigetaarten.nl.) 'Wat wil je hebben voor je verjaardag, Loïs?' 'Een tattoo.' Dus die tatoo kreeg ze. En een nieuwe loopfiets! En een Mega-Mindy pak van oma. En een ringetje.

Ik was eigenlijk van plan om vanavond naar About Last Night te gaan kijken. Met de Rob Lowe van toen. U weet wel. Zoals Susy me vanavond naar mij twitterde: Susyschrijft Susy @ novy71 Woooow! About last night. Zwijmeldezwijmelderobdezwijmel. Maar ja, ik moest de slingers nog ophangen (dat laat ik normaal gesproken aan Henk over maar die moest uitgerekend op de avond voor de verjaardag van ons kind wérken...tss.. Bij de 3voor12 clubtour in Diepenheim), de keuken nog stofzuigen en de cadeautjes nog inpakken. En toen had ik het eerste uur al gemist en dacht: laat maar. Ook omdat de onvermijdelijke trip down memory lane inmiddels had toegeslagen. Ik liet Rob Lowe voor wat ie was en las in plaats daarvan maar weer eens mijn ' brief aan ongeboren kind ', en het verslag van die prachtige dag: 21 mei 2008. Zucht. Mooi, man. Morgen wordt ze drie. Meer lezen? Over 3voor12 en het geboortekaartje van Loïs? Klik

Ik wil niet veel zeggen, maar Bo en Merlijn hebben nu al meer leuke dingen gedaan dan ik in mijn leven. En dan bedoel ik met leuke dingen bijzonder e dingen. Dingen die niet alle kinderen doen. (Zelf vinden ze het natuurlijk helemaal niet bijzonder want ze weten niet beter - dat heb je dan wel weer.) Een paar maanden geleden hebben ze bijvoorbeeld met een groepje kinderen een liedje ingezongen in een studio, voor de komende theatershow van Jochem Meijer. Waar ze 'als dank' vrijkaartjes voor krijgen. Omdat ik daar natuurlijk nog geen fragment van mocht laten horen - allemaal top secret hè - schreef ik er niet over, want dat werd dan nogal een kaal verslag. Net als het verslag van vandaag: Bo en Merlijn hadden een heuse 'photo-shoot' voor het tijdschrift Groter Groeien, waarin over een paar maanden hun leuke hoofdjes te zien zullen zijn. Maar, u snapt het al, ook al krijg ik het materiaal vanavond of morgen toegestuurd, ik mag er voor het verschijnen van het blad niets v...

Ik geef even een beeldverslag van het rondje over de kermis dat we gistermiddag maakten. Niet zozeer voor mij het hoogtepunt van het weekend (want dat was namelijk met afstand de voorstelling Medea in de Schouwburg. Ik heb echt tranen met tuiten gehuild - sorry, ja dat was ik - want wat was het prachtig..... en afschuwelijk. En prachtig. En afschuwelijk. En wat is Malou Gorter een WAANZINNIG goede actrice) maar wel voor de kinderen en dan met name voor Bo, die dit jaar ineens overal in bleek te mogen (want groter dan 1.40 m) en van de weeromstuit muteerde in een onvervalste 'thrill-seeker' die vermoedelijk voor haar twaalfde gaat aankondigen dat ze wil bungeejumpen. Stilte voor de storm. En toen: Mijn arme, arme moederhart. Oja. Het is dat het nogal lastig is om een foto te maken van je eigen rug, anders had ik u mijn prachtige blauwe plek kunnen laten zien; het resultaat van een slinkse samenwerking tussen de G-krachten die mijn lichaam teisterden in de Breakdance en het sl...

Volgende week, op 21 mei, is Loïs jarig. Maar nou las ik toevallig in de NRC, dat op die dag ook het einde van de wereld plaatsvindt. Tenminste, dat voorspelt een of andere Christelijke organisatie. (Haha, garandeerd. Met een d.) Ik weet niet of u dat ook heeft, maar als ik zoiets lees is er altijd even een momentje dat ik denk: maar stél nou, dat... Want het kán. Toch? Ik bedoel, waarom niet? Het kan. Er zijn voortdurend mensen voor wie de wereld vergaat. Denk aan al die aardbevingen van de laatste tijd, Indonesië en Thailand, Haïti, Japan....Want zo zal het dus gebeuren, volgende week; door een totale aardbeving. (Ik stel me dan zo voor dat die ‘kleine’ aardbevingen een soort aanloop-kuchjes zijn, waarna de echte hoestbui losbarst. Ik bedoel: het kán. Toch?) Waar ik trouwens wel weer wat van in de war raak, is dat ze vervolgens beweren dat de wereld 'opnieuw begint op 21 oktober', voor hen die hartgrondig en diep in Hem geloven. Dat snap ik dan weer niet. Hoe ik dat prakti...

Het is alsof de duvel er mee speelt: schreef ik eindelijk eens iets over het werk van Henk, geheel zonder cynisme en met oprechte trots enzo, crasht Blogger en was ineens heel dat stukje weg! Gone! Foetsie! En de stille hoop dat het nog ergens weer op zou duiken heb ik inmiddels ook opgegeven. Dus wat nu? Heb ik zin om het opnieuw op te schrijven? Pff, nee. Maar, wacht. Ik heb al een idee. U leest gewoon het volgende artikeltje - klik - en overal waar u 'Deltion' ziet staan, daar leest u dan 'Henk' voor in de plaats. Dan bent u er namelijk ook, in feite. *gna* Bovendien was het natuurlijk alleen maar bedoeld als opmaat naar het volgende filmpje: Oh. (Edit) Zie ik ineens die datum staan. Vrijdag de dertiende. It figures.

Het was alwéér fijn vandaag. Ik weet niet wat het is, maar we rollen hier zo’n beetje van het ene hoogtepunt in het andere. (Voor u daar jaloers op zou worden, dat hoeft niet hoor: het is hier heus binnenkort wel weer kommer en kwel, haha.) Lees: Een rare dag in twee akten. Akte 1. Henk geeft mij op mijn verjaardag altijd een liedje cadeau. Een liedje dat op dat moment zijn gevoel voor mij verwoordt, of gewoon een liedje dat bij mij past of bij de situatie op dat moment. Een heel aantal van die liedjes ben ik eerlijk gezegd (en helaas ook wel) gewoon vergeten, maar een aantal weet ik nog. Op mijn dertigste verjaardag kreeg ik bijvoorbeeld Into my arms van Nick Cave en een paar jaar geleden Love of my life van Queen. Vanmorgen kreeg ik – totaal onverwacht; ik ben tenslotte helemaal (nog) niet jarig, het is slechts moederdag – ook een liedje. Nadat de croissantjes verkruimeld waren in het bed en ik de prachtige zelfgeknutselde moederdagcadeaus had uitgepakt, zette Henk me een kopt...

We gingen fluistervaren in Giethoorn; het Venetië van het Noorden. (Wat best wel een tenenkrommende vergelijking is, maar eerlijk is eerlijk: met zoveel baby-eendjes heb je geen San Marcoplein nodig.) De kinderen mochten de indeling maken en kozen voor een mannen- en een vrouwenboot. Waardoor Sanneke en ik ons dus mochten vermaken met twee allerschattigste mini-meisjes-met-zwemvest en een oergezellige - die kun je dr wel bijhebben - Bo. (Op de mannenboot werd muziek gemaakt, dat dan weer wel.) Géénszins representatief (want het was een dag zonder verdriet, mokken en gemopper; Neeltje was hier alleen maar heel eventjes boos omdat ze niet langer de boot mocht besturen) maar desalniettemin een fantastische foto: Dank, Santenkraam , voor een heerlijke dag! <3

Wacht, ik weet hem nog. Ik ga op reis en ik neem mee : Mijn kussen Mijn drie kinderen Mijn tandenborstel Een tomaat Luchtverfrisser Mijn auto De loopfiets van Loïs De goudvis in de kom Mijn zakmes Mijn handen Drie soorten drop in een zakje Papa Kauwgom De tube wasabi Broccoli Mijn slippers Terwijl mijn echtgenoot zich vandaag in het zweet werkte bij een aantal podia op het bevrijdingsfestival in Zwolle en spannende dingen deed met Kinkfm, dook ik met de kinderen een dagje onder in het Paradijs. Het Paradijs, dat weet bijna niemand, ligt ergens in Diever. Waar – hoeveel mázzel kan een mens hebben – heel toevallig vrienden van ons wonen. En waar wij dus zomaar naartoe kunnen, wanneer we willen, maar ook bijvoorbeeld op een verjaardag van een van hun kinderen, op 5 mei. We aten (taart) in de tuin, aaiden de lammetjes, de kinderen deden een insectenproject met spinnen en wormen en pissebedden en torren in pindakaaspotten, ik fotografeerde de kippen, we hoorden de vogels, we zochten weegbre...