NOVY

Ik heb eigenlijk best wel een beetje een hekel aan dierentuinen, maar ja, Loïs had nog nooit echte wilde dieren gezien en bovendien gaf het Kruidvat gratis kaartjes weg, dus vooruit. Konden we lekker ongegeneerd een dagje foto's maken van het roze haar van Bo elkaar in een ander decor. Oh. U had ook foto's willen zien van dieren? Nou, eentje dan. (Tel de slurven.) (gniffel.)

Vandaag gingen we met onze dochters naar de kapper. (Ja, op maandag. Ik weet niet waar iedereen dat toch vandaan haalt, dat kappers ’s maandags geloten zijn, maar die van ons is gewoon open.) Loïs, die werd heel schattig van de knipbeurt en Bo, Bo’s haar werd zo goed! Zo goed dat ze, na zichzelf uitgebreid te hebben staan bewonderen in de spiegel, heel beslist en overtuigend zei: ‘Maar nu moet het nog roze.’ En ik – u mag het een moment van verstandsverbijstering noemen, ik noem het een jolige stemming rondom de begonnen herfstvakantie – zei: ‘Ja. Dat doen we.’ Dus we gingen naar dat rare haarwinkeltje waar ze de gekste kleuren ( uitwasbare! uitwasbare! ) haarverf verkopen, kozen de beste kleur roze uit en fietsten naar huis. Over wat er zich vervolgens in de badkamer afspeelde weide ik beter niet teveel uit (nja, er ontstond enige paniek toen ik zag dat ik de oren en de rug en het voorhoofd van mijn dochter ook roze aan het verven was en nog meer toen ik merkte dat het er ...

IK HAD VANDAAG EIGENLIJK EEN STUKJE WILLEN SCHRIJVEN OVER HOE LEUK HET PAARDRIJDEN GISTEREN WEER WAS - EN DAT TERWIJL IK EIGENLIJK HELEMAAL NIET MEE KON WANT DE MAN IS IN LONDEN EN DE OPPAS WAS IN BERLIJN (DAT DOET MAAR ALLEMAAL) MAAR OMDAT IK DAT UITERAARD GEEN OPTIE VOND HADDEN WE EEN LOGEERPARTIJTJE VERZONNEN BIJ VRIENDIN AJ DIE ÓÓK GEEN MAN THUIS HAD MAAR WÉL EEN OPPAS - EN OVER HOE GEZELLIG HET WAS OM 'S AVONDS LAAT RUIKEND NAAR PAARD BINNEN TE KOMEN IN EEN HUIS VOL SLAPENDE KINDERTJES EN EEN SLAPENDE OPPAS EN VERVOLGENS SAMEN STAAND IN DE KEUKEN EEN FLES WIJN LEEG TE DRINKEN HOEWEL WE WEL WEER VROEG OP MOESTEN WANT HET WAS TENSLOTTE NOG GEEN HERFSTVAKANTIE DUS DE KINDEREN MOESTEN GEWOON NAAR SCHOOL (WAT OVERIGENS WONDERWEL LUKTE, RUIM OP TIJD EN - ALS IK DE GYMSPULLEN VAN MERLIJN NIET WAS VERGETEN - NOG HELEMAAL VLEKKELOOS OOK), MAAR DAT HELE VERHAAL VIEL NATUURLIJK VOLKOMEN IN HET NIET BIJ HET NIEUWS DAT MIJ VANDAAG BEREIKTE: HET IS VANDAAG INTERNATIONAL CAPSLOCKDAY! ...

Ik had eens verteld aan Bo en Merlijn, dat als mijn vader vroeger op zakenreis was, ik altijd bij mijn moeder in bed mocht slapen. Dus de eerste avond van Henk’s afwezigheid moest ik met lede ogen toezien hoe ze, toen het bedtijd was, gewapend met hun eigen kussens het ouderlijk bed indoken. Op de voet gevolgd door Loïs. Nou zijn wij helaas niet gezegend met een king size family bed – we behelpen ons op een bescheiden 1 meter 60, dus ik keek naar de overgebleven strookjes leeg matras, zo’n vijftien centimeter aan weerszijden, en vroeg: ‘En waar moet ik dan straks?’ Ja. Dat was eigenlijk best een goeie vraag. Bo: ‘Euh, gewoon....’ Merlijn: ‘....aan het voeteneind?’ ‘Nouja,’ sprak ik vertwijfeld en een beetje sip: ‘dan ga ik wel in het bed van een van jullie.’ Maar dat scheen dan weer voorbij te gaan aan de essentie van het bij mama in bed slapen. Ook weer waar. Inmiddels zijn we overeengekomen dat Merlijn in het bedje van Loïs slaapt, dat ook op onze kamer staat (zijn eige...

(De tweede foto is actually een beetje gestolen.)

Goeie help. Vanavond klim ik voor het eerst sinds 23 jaar weer op een paard. En dat vind ik eigenlijk behoorlijk griezelig. Want iedereen kan nou wel zeggen dat paardrijden iets is dat je, net zoals zwemmen en fietsen, niet verleert, maar toch: ik kan toch intussen hoogtevrees hebben gekregen? Of last van een langzaam-door-de-jaren-heen-ontstane equinofobie ? What was I thinking anyway? Toen we tijdens de wekelijkse vriendinnen-koffie-date ontdekten dat we allemaal vroeger paardenmeisjes waren geweest ( Nah! Allemaal pennypaardenmeisjes! Nah! ) en van de weeromstuit het achterlijke idee kregen om met z’n zessen - for old time’s sake - op paardrijles te gaan? Zo’n ontzéttend pennypaardenmeisje was ik overigens helemaal niet, hoor. Want hoewel ik net als bijna iedereen in het dorp waar ik opgroeide wel op de manege rondliep en zelfs een tijdje een eigen pony had, werd het nooit helemaal mijn sport. Omdat ik niet zoveel talent had, for sure , maar vooral omdat ik dat dressuurgedoe eigenl...

Pindakaas is een veelzijdig product. Zo kun je het op je boterham smeren, maar ook - dat las ik pas ergens - gebruiken om kauwgom mee uit je haar te verwijderen. (Nou heb ik eigenlijk nooit kauwgom in mijn haar en pindakaas in mijn haar lijkt me eerlijk gezegd nóg viezer, maar toch. Handig om te weten.) Ook kun je over pindakaas heel goed ruzie maken,  op een doorsnee maandagochtend. ‘Wat wil je op je derde broodje,’ hoorde ik Henk aan Bo vragen, toen ik de trap af kwam en hij blijkbaar bezig was de lunchtrommels te vullen. ‘Chocopasta,’ antwoordde Bo. (Wat meer klonk als sjookepast .) ‘Nee, zei Henk, ‘Je hébt al een broodje met zoet’. ‘Oh,’ zei Bo. ‘Dan doe je pindakaas,’ bemoeide ik me ermee. ‘Ze hééft al een broodje met zoet.’ ‘Pindakaas is toch niet zoet?’ ‘Wel.’ ‘Niet.’ ‘Wel. Zit tjokvol met suiker.’ ‘Echt niet.’ Ik greep de pot en las voor wat er op het etiket stond: ‘85% pinda’s, plantaardige olie, plantaardige vetten en zout. Das geen suiker hè.’ ‘Kun je w...

Om deze midweek vol te maken (met elke dag een logje!) ga ik even zeiken op deze vrijdagavond. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n zeikerd, (ehm..vind ik) maar nu dan toch. Want waar ik dus echt niet tegen kan is onrechtvaardigheid. En machteloos staan tegenover instanties, ook al heb je de rede en het gelijk aan jouw kant. Heeft u gisteren mijn log gelezen? Mijn auto wilde niet meer starten. En vandaag moest ik dat dus gaan oplossen. Ik begon met bellen naar de Kwikfit, waar onze auto in onderhoud is. Maar daar konden ze niets voor me doen, omdat ze geen reparaties op locatie uitvoeren. Okee, duidelijk. Dus toen belde ik maar met de ANWB. Ik heb een lidmaatschap zonder woonplaatsservice, maar dat kon geregeld worden dus ik gaf mijn rekeningnummer en toestemming om de kosten voor de uitbreiding van mijn abonnement af te schrijven. Er zou zo snel mogelijk een monteur naar mijn auto gestuurd worden. Ik zei tegen de telefoniste dat ik zelf niet aanwezig kon zijn, maar dat mijn mo...

‘ Een tijd geleden las ik op een website de volgende freelance-tip: ‘Heb je even weinig of geen opdrachten, ga dan niet bij de pakken neer zitten maar gebruik de tijd om spullen op marktplaats te zetten. Zo genereer je toch nog wat inkomsten en het ruimt bovendien lekker op!’ Nou. De kasten zijn hier inmiddels bijna leeg. En ik wou net met de fietsen van de kinderen beginnen, toen.......’ Zo had het logje dat ik vandaag van plan was te schrijven ongeveer kunnen beginnen. Maar er kwam het een en ander tussen. Zeg maar. Want mén, wat een dag. Gebruikte ik gisteren werkelijk het woord verveling? Dat het niet helemaal gewoon zou worden was op zich al wel duidelijk, want ik zou met mijn moeder mee gaan naar de crematie van haar lieve vriendin, die afgelopen zaterdag plotseling zo'n beetje overleed in haar armen. (Een nogal heftig gebeuren, zoals u zich kunt voorstellen, maar dit verder terzijde; het is hier tenslotte niet het weblog van mijn moeder.) Toen ik om een uur of tien bij haar ...

Met een vette knipoog naar Esmee Denters en consorten. Ja, ik zeg het er maar bij, voordat de ironie u weer ontgaat en u denkt dat ik met een soort egotrip bezig ben, de laatste tijd. Weet u, ik verveel me gewoon. (Ik vertel nog wel eens waarom, binnenkort.) Overigens hield de photobooth-camera er telkens na ongeveer een halve minuut zomaar mee op. En dat is eigenlijk maar goed ook, haha. Enfin. Cool t-shirt trouwens hè? Deze is speciaal voor Remko. Kun je even zien dat ik braaf oefen. Oh nee, je leest mijn blog helemaal niet. Nouja . Edit: Nah. Ziet u het tijdstip van publiceren? Lijkt verdacht veel op mijn geboortedatum.

Kijk, ik heb dus een gouden regel: Op vakantie reize men naar het zuiden. Richting de evenaar, so to speak. Naar daar waar het warm(er) is. Schiermonnikoog, dat is de meest noordelijke plek waar u me zult tegenkomen. Maar principes zijn er om opzij te zetten, nietwaar, en zo leek het drie jaar geleden ineens een heel goed plan om in de herfstvakantie naar Denemarken te gaan. Want joh, wist je dat we met de auto in slechts 6 uurtjes in een ander lánd kunnen zijn? Een land waar we nog nooit eerder geweest zijn?! En dat ze daar retegoedkope huisjes hebben, met sauna en bubbelbad, pal aan het strand? Leest u 'Herfstvakantie met hindernissen in drie verhalen'. 1. Kent u Flip de beer? Misschien persoonlijk, of anders wellicht via haar ? Flip de beer is een pedagogisch verantwoorde logeer-beer. Hij komt met een koffertje met daarin een pyama, een tandenborstel en een dagboek. Het is de bedoeling dat je in dat dagboek schrijft. Alsof je Flip bent, denk ik dan (een dagboek immers), ma...

Dus. Het kabinet Bruin 1. Of, zoals ik op twitter voorbij zag komen: het kabinet Kut 1. Of: kabinet Mooi Ruk. Nou. Mooi ruk inderdaad. Weet u wat het vooral is? Ik schaam me, merk ik. Ik was er – en dat heb ik me gek genoeg nooit zo gerealiseerd - eigenlijk best een beetje trots op, om uit Nederland te komen, ( ‘Where you from?’ ‘From Holland.’ ‘Oh yeah, I know Holland! That’s the Capital of Amsterdam!’ ), inwoner te zijn van dat rare lieve landje, waar alles mocht en alles kon. Het landje dat bekend stond om z’n tulpen, de Wallen, het vrije drugsbeleid en z’n tolerantie . Well. So much for that. Maar weet u? Eigenlijk zal dat hele regeerakkoord me ook een rotzorg zijn ook. Pff , denk ik eigenlijk. Pff , regeerakkoord. Of pvv , in dit geval. Pvv , regeerakkoord. Want wat ik denk hè, ik denk dat het binnenkort toch afgelopen is met de gevestigde politieke orde zoals die nu bestaat. Er is een proces aan de gang, gedragen door Het Internet, dat onherroepelijk een einde z...