Zoals ieder jaar na de zomervakantie komen we tot de conclusie: alles moet anders. Verhuizen, emigreren, een bedrijf starten, gezinsuitbreiding, het is allemaal al eens aan bod gekomen. Sommige plannen zijn doorgezet, de meeste – de ingrijpende, die van het type ‘het roer om’ – niet. Want eigenlijk zijn we maar bange schijterds, natuurlijk.
Ook nu is het weer aan de hand. Ze is er weer, in alle hevigheid: de eind-augustuscrisis. Vluchtneiging. Dromen van een ander leven. Onrust, die zich ditmaal bleek te uiten in het avond aan avond door funda bladeren. En met de auto langs te koop staande huizen rijden.
En het is gebeurd hoor. We zijn verliefd.
Op een huis.
Op een fantástisch, totaal vrijstaand - temidden van een enorme tuin met tientallen bomen - geweldig lief (en groot) huis.
Met een totaal gedateerd interieur en loads of achterstallig onderhoud aan dak en kozijnen.
In the middle of fucking nowhere.
Zegt u nou zelf, is het geen sprookje?
Ook nu is het weer aan de hand. Ze is er weer, in alle hevigheid: de eind-augustuscrisis. Vluchtneiging. Dromen van een ander leven. Onrust, die zich ditmaal bleek te uiten in het avond aan avond door funda bladeren. En met de auto langs te koop staande huizen rijden.
En het is gebeurd hoor. We zijn verliefd.
Op een huis.
Op een fantástisch, totaal vrijstaand - temidden van een enorme tuin met tientallen bomen - geweldig lief (en groot) huis.
Met een totaal gedateerd interieur en loads of achterstallig onderhoud aan dak en kozijnen.
In the middle of fucking nowhere.
Zegt u nou zelf, is het geen sprookje?
