Ik ben ziek. Ik heb keelpijn, hoofdpijn, spierpijn, koorts, koude rillingen, ik moet hoesten – vooral ’s nachts, en hang van tijd tot tijd boven de toiletpot. Zeer wel mogelijk, zo sprak de dokter na een telefonische anamnese, heb ik de Mexicaanse griep.
Zeer wel mogelijk. Daar moet ik het mee doen, want sinds het RIVM vorige week vrijdag heeft besloten de Mexicaanse griep vanaf dat moment te beschouwen als een gewone griep (met een paracetamolletje onder de wol), is het in Groningen niet meer mogelijk je te laten testen. Tenzij je een kind jonger dan 2 bent, astma- dan wel nierpatient, of zwanger.
Dat ik dan wel niet een kind jonger dan 2 bén, maar wel héb, kon mijn verzoek geen kracht bijzetten. En dat ik de dag voor de eerste symptomen zich manifesteerden, op bezoek was geweest bij mijn hoogzwangere vriendin, evenmin. (‘Op het moment dat uw vriendin zelf verschijnselen vertoont, dient ze contact op te nemen met haar huisarts en kan er na een test eventueel met Tamiflu of Relenza worden begonnen.’ Juist.)
Wat betreft Loïs, die moeten we twee keer per dag temperaturen. En bij verhoging trekken we onmiddellijk aan de bel.
Ik lig dus al drie nachten wakker, stijf van de koorts en met een hoofd vol met ‘wat als’ en ‘als dan’.
Moet ik mijn vriendin, die toch al zo panisch is voor de Mexicaanse griep, waarschuwen? Moet ik zeggen: 'Mogelijk heb ik de Mexicaanse griep, maar misschien ook niet, en mogelijk heb ik jou zondag besmet, maar misschien ook niet?' Wat heeft ze aan dit soort vage bangmakerij? Heeft ze er recht op of moet ik haar in haar positie beschermen, geen paniek zaaien? Ik weet het niet zo goed. Wat ik voorlopig doe is elke dag even bellen met een lullige smoes (of ze misschien ook nog boxkleden nodig heeft?) en terloops checken of ze zich nog wel helemaal tiptop voelt.
Wat als Loïs ziek wordt, daar probeer ik ’s nachts krampachtig niet over na te denken.
Over naar wat praktische zaken.
“Mogen mijn kinderen maandag naar school?,” vroeg ik aan mijn huisarts.
“Ja hoor, als ze niet ziek zijn mogen ze gewoon naar school.”
“Maar ze kunnen dus niet, eh, mijn ziekte overbrengen?”
“Nee, alleen actief zieke mensen kunnen het virus overbrengen.”
Aha.
Dus alleen actief zieke mensen kunnen het virus overbrengen.
Ja, én deurklinken natuurlijk, die ook.
Tenminste, dat lees ik in alle folders en op de site van het RIVM. Dat je die vooral goed moet schoonmaken, om besmetting te voorkomen.
Huh?
En als ik nou mijn snotneus heb afgeveegd aan de mouw van mijn oudste kind? Houdt daar dan niemand rekening mee?
Volgens mij weten ze het allemaal niet zo goed.
Zucht.
Ik heb zin om mijn ogen dicht te doen en pas weer open als alles weer normaal is.
- Wordt hopelijk niet vervolgd -
Edit 10:04: Ik voel me sinds vanmorgen trouwens ineens een stuk beter, ik heb nog steeds helse keelpijn, maar geen koorts meer en kijk iets frisser uit mijn ogen. Ook las ik net dat - even ervan uitgaande dat het inderdaad de Mexicaanse griep is - ik vandaag officieel niet meer besmettelijk ben. Want het is 6 dagen na de eerste verschijnselen! Kijk. Kunnen we als het even meezit morgen (de laatste vakantiedag van Bo en Merlijn) toch nog naar het zwembad. Grapje.
Zeer wel mogelijk. Daar moet ik het mee doen, want sinds het RIVM vorige week vrijdag heeft besloten de Mexicaanse griep vanaf dat moment te beschouwen als een gewone griep (met een paracetamolletje onder de wol), is het in Groningen niet meer mogelijk je te laten testen. Tenzij je een kind jonger dan 2 bent, astma- dan wel nierpatient, of zwanger.
Dat ik dan wel niet een kind jonger dan 2 bén, maar wel héb, kon mijn verzoek geen kracht bijzetten. En dat ik de dag voor de eerste symptomen zich manifesteerden, op bezoek was geweest bij mijn hoogzwangere vriendin, evenmin. (‘Op het moment dat uw vriendin zelf verschijnselen vertoont, dient ze contact op te nemen met haar huisarts en kan er na een test eventueel met Tamiflu of Relenza worden begonnen.’ Juist.)
Wat betreft Loïs, die moeten we twee keer per dag temperaturen. En bij verhoging trekken we onmiddellijk aan de bel.
Ik lig dus al drie nachten wakker, stijf van de koorts en met een hoofd vol met ‘wat als’ en ‘als dan’.
Moet ik mijn vriendin, die toch al zo panisch is voor de Mexicaanse griep, waarschuwen? Moet ik zeggen: 'Mogelijk heb ik de Mexicaanse griep, maar misschien ook niet, en mogelijk heb ik jou zondag besmet, maar misschien ook niet?' Wat heeft ze aan dit soort vage bangmakerij? Heeft ze er recht op of moet ik haar in haar positie beschermen, geen paniek zaaien? Ik weet het niet zo goed. Wat ik voorlopig doe is elke dag even bellen met een lullige smoes (of ze misschien ook nog boxkleden nodig heeft?) en terloops checken of ze zich nog wel helemaal tiptop voelt.
Wat als Loïs ziek wordt, daar probeer ik ’s nachts krampachtig niet over na te denken.
Over naar wat praktische zaken.
“Mogen mijn kinderen maandag naar school?,” vroeg ik aan mijn huisarts.
“Ja hoor, als ze niet ziek zijn mogen ze gewoon naar school.”
“Maar ze kunnen dus niet, eh, mijn ziekte overbrengen?”
“Nee, alleen actief zieke mensen kunnen het virus overbrengen.”
Aha.
Dus alleen actief zieke mensen kunnen het virus overbrengen.
Ja, én deurklinken natuurlijk, die ook.
Tenminste, dat lees ik in alle folders en op de site van het RIVM. Dat je die vooral goed moet schoonmaken, om besmetting te voorkomen.
Huh?
En als ik nou mijn snotneus heb afgeveegd aan de mouw van mijn oudste kind? Houdt daar dan niemand rekening mee?
Volgens mij weten ze het allemaal niet zo goed.
Zucht.
Ik heb zin om mijn ogen dicht te doen en pas weer open als alles weer normaal is.
- Wordt hopelijk niet vervolgd -
Edit 10:04: Ik voel me sinds vanmorgen trouwens ineens een stuk beter, ik heb nog steeds helse keelpijn, maar geen koorts meer en kijk iets frisser uit mijn ogen. Ook las ik net dat - even ervan uitgaande dat het inderdaad de Mexicaanse griep is - ik vandaag officieel niet meer besmettelijk ben. Want het is 6 dagen na de eerste verschijnselen! Kijk. Kunnen we als het even meezit morgen (de laatste vakantiedag van Bo en Merlijn) toch nog naar het zwembad. Grapje.