Dus. Eindelijk, ein-de-lijk wordt het dan een keer lente (vanaf zondag: de dag dat ik naar de tropen vlieg. Haha. Maar daar ga ik niet moeilijk over doen, hoor, want ik gun u allemaal natuurlijk ook lekker weer) en dan verschijnt vandaag ineens doodleuk het nieuws – misschien heeft u het ook gelezen – dat Sinterklaas dit jaar in Groningen aankomt!
Joh!
Buiten dat we dit helemaal niet willen horen in april (ik spreek even voor mezelf, maar ik kan me zo voorstellen dat niemand momenteel per se op pepernoten en paardevoetjes op het dak zit te wachten) is het gewoon eigenlijk heel raar nieuws.
Want HOE hadden ze dit precies gedacht?
Ik bedoel: leg dit maar weer eens uit aan je kind(eren)!
Moeder: ‘Kinderen, wat leuk hè, Sinterklaas komt dit jaar aan in Groningen!’
Kinderen: ‘Huh? Sinterklaas komt toch ieder jaar aan in Groningen?’
Moeder: ‘Ja, natuurlijk (want wat stonden we daar anders te doen, de afgelopen tien jaar op zo'n middag in november, blauwbekkend op de kade?) maar dit jaar, jongens, komt de échte!’
???
‘De echte’ in één zin samen met 'Sinterklaas', daar gaat het natuurlijk al mis. Maar los daarvan: ook al weten de meeste kinderen heus al van het bestaan van hulp-Sinterklazen, de Sinterklaas die ieder jaar de stad binnenvaart en vervolgens op zijn paard zijn ereronde maakt, dat is toch écht wel de echte.
Maar nu blijkt dan dus dat er een nóg echtere bestaat.
En de volgende stap is dan weer dat hij niet bestaat.
Tsjonge.
Oh. Brainwave! (met dank aan Henk, good old Henk): We moeten niet zeggen: 'Dit jaar komt de echte,' maar ‘Dit jaar komt hij het eerst aan in Groningen, rechtstreeks uit Spanje.’
Ja!
Ja, dan kan het wel.
Nou, dat is dan bij deze de tip die ik aan alle Groningse vaders en moeders van jonge kinderen wil geven.
Het gaat weer nergens over, dit. Maar hee, zie het van de zonnige kant: Dit stukje had ook de titel kunnen dragen ‘Nog vijf dagen tot Hawaii.’