Het ging eigenlijk best goed.
Tot ik gisteravond naar bed wilde gaan en nog even de reacties op mijn blog las.
Huh? Dacht ik. Wat is dit nou weer voor misselijke 3 april grap?
Aanval? Korea?
Ik wist namelijk van niks.
En ik lees toch heus de krant, mensen. En ik lees nu.nl.
Maar nergens had ik iets zien staan over een voorgenomen aanval op Hawaii.
Echt niet!
Ik ging natuurlijk onmiddellijk googlen en ja hoor: er is wel degelijk van alles aan de hand!
Sterker nog: de Amerikaanse kranten staan er bol van!
Noord Korea dreigt met een nucleaire aanval op Guam en Hawaii. (filmpje)
De VS heeft inmiddels een geavanceerd raketafweersysteem opgebouwd op Guam.
WTF!?
en: OMG!
Waarom nou net nu? (Want ja, net als Jacq, dacht ik in eerste instantie uitsluitend aan mijzelf. En in tweede instantie natuurlijk aan mijn zusje en haar gezin. En in derde instantie aan alle andere mensen op Hawaii.En in vierde instantie aan sushi.)
Ik probeerde het allereerst te relativeren:
- Ach, het zal heus zo’n vaart niet lopen.
- Als het niet eens op nu.nl staat, dan zal het wel meevallen.
- Pff, die Koreanen roepen wel vaker wat.
Het hielp niet.
Want ik heb er namelijk geen verstand van.
U weet, ik heb van een heleboel dingen verstand, maar van Koreanen? Nee. Geen drol.
En al helemaal niet van Noord-Koreanen, denk ik.
Kim Jong-un? Geen idee what makes his clock tick. (Maar vast niet iets waar ik warm-wollige gevoelens van krijg.)
Ik dacht terug aan de belofte die ik mijn kleine meisje van vier deed, gistermiddag, toen ik bezig was met mijn koffer en ze ineens heel hard moest huilen (hart, breek, au).
‘Liefje, kijk me aan,' zei ik. 'Ik ga twintig nachtjes weg en ik ga je verschrikkelijk missen, maar daarna kom ik weer terug. En dan ga ik je héél, héél, héél hard knuffelen.’
‘Echt waar mama? Kom je echt weer terug?’
‘Ja schatje, beloofd. Ik kan toch niet zonder jou?’
U begrijpt, ik heb enorm lekker geslapen vannacht.
En nu heb ik alleen maar zin om een potje te janken.
Stomme, stomme, wereld.
Tot ik gisteravond naar bed wilde gaan en nog even de reacties op mijn blog las.
Aanval? Korea?
Ik wist namelijk van niks.
En ik lees toch heus de krant, mensen. En ik lees nu.nl.
Maar nergens had ik iets zien staan over een voorgenomen aanval op Hawaii.
Echt niet!
Ik ging natuurlijk onmiddellijk googlen en ja hoor: er is wel degelijk van alles aan de hand!
Sterker nog: de Amerikaanse kranten staan er bol van!
Noord Korea dreigt met een nucleaire aanval op Guam en Hawaii. (filmpje)
De VS heeft inmiddels een geavanceerd raketafweersysteem opgebouwd op Guam.
 |
| Kim Jong-oen: Gelukkig is ie al 29! |
WTF!?
en: OMG!
Waarom nou net nu? (Want ja, net als Jacq, dacht ik in eerste instantie uitsluitend aan mijzelf. En in tweede instantie natuurlijk aan mijn zusje en haar gezin. En in derde instantie aan alle andere mensen op Hawaii.
Ik probeerde het allereerst te relativeren:
- Ach, het zal heus zo’n vaart niet lopen.
- Als het niet eens op nu.nl staat, dan zal het wel meevallen.
- Pff, die Koreanen roepen wel vaker wat.
Het hielp niet.
Want ik heb er namelijk geen verstand van.
U weet, ik heb van een heleboel dingen verstand, maar van Koreanen? Nee. Geen drol.
En al helemaal niet van Noord-Koreanen, denk ik.
Kim Jong-un? Geen idee what makes his clock tick. (Maar vast niet iets waar ik warm-wollige gevoelens van krijg.)
‘Liefje, kijk me aan,' zei ik. 'Ik ga twintig nachtjes weg en ik ga je verschrikkelijk missen, maar daarna kom ik weer terug. En dan ga ik je héél, héél, héél hard knuffelen.’
‘Echt waar mama? Kom je echt weer terug?’
‘Ja schatje, beloofd. Ik kan toch niet zonder jou?’
U begrijpt, ik heb enorm lekker geslapen vannacht.
En nu heb ik alleen maar zin om een potje te janken.
Stomme, stomme, wereld.