Ik kreeg vanochtend een telefoontje van de buurman van mijn moeder. Ze was gevallen. Niet buiten, waar het ijzelde, maar gewoon in haar eigen halletje. Ze struikelde over de drempel, viel met haar hoofd op het kastje en met haar heup op de grond.
De laatste bleek gebroken.
Toen ik arriveerde was de ambulance ook net ter plaatse en de mannen in gele jasjes waren bezig een plan de campagne te maken. Want hoe krijg je een mens, dat overduidelijk stuk is en absoluut niet kan opstaan, de trap af en een ambulance in?
Ik stond erbij en keek ernaar.
Het was me nogal een operatie.
Het deed me ergens aan denken, maar ik wist zo snel niet aan wat.
Toen ze – eenmaal in het ziekenhuis – van de brancard door de lucht op een bed werd getakeld (the flying patient) werd de associatie duidelijker.
De grijns om mijn mond verraadde me.
‘Nee,’ riep de broeder me vermanend toe, ‘we gaan nu geen grapjes maken over de bultrug.’
‘Jíj zei het,’ riep ik. ‘Ik zei niets!’
U begrijpt het al, het was hilariteit alom.
En tegelijkertijd natuurlijk helemaal niet leuk.
Nja. Wordt vast nog vervolgd.
Over naar de bultrug. Heel Nederland is in de ban van de bultrug.
En voordat ik hier nu van alles ga roepen zal ik even duidelijk maken: ik heb er géén verstand van.
Ik weet niks van walvissen. Behalve dat ze groot zijn en plankton eten. (En het schijnt dat een bultrug nou juist weer net géén plankton eet, maar liever tonijn, dus ik bedoel maar.)
Goed.
De meest voor de hand liggende gedachte is simpel: ‘Die walvis (wal-vis haha) moet terug naar zee, want hier op het strand gaat hij dood. We moeten hem redden, voor het te laat is!’
Deze gedachtengang is evenwel puur gebaseerd op de aanname dat hij per ongeluk op die zandbank is beland.
Dat hij een beetje aan het suffen was en per abuis bij de veertiende golf linksaf ging.
Dat kan natuurlijk. Denk ik.
Maar stel nou – want dat las ik ergens – dat hij zich expres heeft laten aanspoelen? Omdat hij ziek was en voelde dat hij ging sterven en walvissen er niet van houden om te verdrinken?
In dit licht bekeken is het juist weer heel gemeen om hem naar zee te slepen!
Hoe dan ook, de reddingsactie is niet gelukt. Misschien omdat het te moeilijk was, misschien omdat 'we' het niet graag genoeg wilden, wie zal het zeggen, maar hij gaat dus dood.
En het is meteen zo véél hè, wat dan dood gaat. Daarom heeft het zo'n impact.
Maar waar ik het eigenlijk over wil hebben is het volgende.
Gisteren, heette de bultrug nog gewoon bultrug. (Bultrug aangespoeld bij Texel. Bultrug op Razende Bol leeft nog. Reddingspoging Bultrug niet geslaagd.)
Maar vandaag kopte de Volkskrant ineens: Bultrug Johannes niet meer te redden.
Bultrug Johannes?
Johannes?
Heet ie zo? Heeft ie dat gezegd? Zo van: ‘Hee. Echt cool, mensen, dat jullie me proberen te redden. Zwaar ben ik he? En ik heet trouwens Johannes.’
Ik heb geen verstand van walvissen, ik zei het al, maar dat ze niet kunnen praten, zoveel weet ik dan nog net.
Dus wie? Wie heeft de bultrug een naam gegeven?
En waarom in de godsnaam Johánnes?
Jemig. Zul je zien dat vanavond iedereen massaal op Johannes gaat stemmen, uit piëteit voor een stervende walvis!
Pff.
(Ik vind dat die bultrug gewoon Sandra had moeten heten. Maar wie ben ik.)
Toen ik arriveerde was de ambulance ook net ter plaatse en de mannen in gele jasjes waren bezig een plan de campagne te maken. Want hoe krijg je een mens, dat overduidelijk stuk is en absoluut niet kan opstaan, de trap af en een ambulance in?
Ik stond erbij en keek ernaar.
Het was me nogal een operatie.
Het deed me ergens aan denken, maar ik wist zo snel niet aan wat.
Toen ze – eenmaal in het ziekenhuis – van de brancard door de lucht op een bed werd getakeld (the flying patient) werd de associatie duidelijker.
De grijns om mijn mond verraadde me.
‘Nee,’ riep de broeder me vermanend toe, ‘we gaan nu geen grapjes maken over de bultrug.’
‘Jíj zei het,’ riep ik. ‘Ik zei niets!’
U begrijpt het al, het was hilariteit alom.
En tegelijkertijd natuurlijk helemaal niet leuk.
Nja. Wordt vast nog vervolgd.
Over naar de bultrug. Heel Nederland is in de ban van de bultrug.
En voordat ik hier nu van alles ga roepen zal ik even duidelijk maken: ik heb er géén verstand van.
Ik weet niks van walvissen. Behalve dat ze groot zijn en plankton eten. (En het schijnt dat een bultrug nou juist weer net géén plankton eet, maar liever tonijn, dus ik bedoel maar.)
Goed.
De meest voor de hand liggende gedachte is simpel: ‘Die walvis (wal-vis haha) moet terug naar zee, want hier op het strand gaat hij dood. We moeten hem redden, voor het te laat is!’
Deze gedachtengang is evenwel puur gebaseerd op de aanname dat hij per ongeluk op die zandbank is beland.
Dat hij een beetje aan het suffen was en per abuis bij de veertiende golf linksaf ging.
Dat kan natuurlijk. Denk ik.
Maar stel nou – want dat las ik ergens – dat hij zich expres heeft laten aanspoelen? Omdat hij ziek was en voelde dat hij ging sterven en walvissen er niet van houden om te verdrinken?
In dit licht bekeken is het juist weer heel gemeen om hem naar zee te slepen!
Hoe dan ook, de reddingsactie is niet gelukt. Misschien omdat het te moeilijk was, misschien omdat 'we' het niet graag genoeg wilden, wie zal het zeggen, maar hij gaat dus dood.
En het is meteen zo véél hè, wat dan dood gaat. Daarom heeft het zo'n impact.
Maar waar ik het eigenlijk over wil hebben is het volgende.
Gisteren, heette de bultrug nog gewoon bultrug. (Bultrug aangespoeld bij Texel. Bultrug op Razende Bol leeft nog. Reddingspoging Bultrug niet geslaagd.)
Maar vandaag kopte de Volkskrant ineens: Bultrug Johannes niet meer te redden.
Bultrug Johannes?
Johannes?
Heet ie zo? Heeft ie dat gezegd? Zo van: ‘Hee. Echt cool, mensen, dat jullie me proberen te redden. Zwaar ben ik he? En ik heet trouwens Johannes.’
Ik heb geen verstand van walvissen, ik zei het al, maar dat ze niet kunnen praten, zoveel weet ik dan nog net.
Dus wie? Wie heeft de bultrug een naam gegeven?
En waarom in de godsnaam Johánnes?
Jemig. Zul je zien dat vanavond iedereen massaal op Johannes gaat stemmen, uit piëteit voor een stervende walvis!
Pff.
(Ik vind dat die bultrug gewoon Sandra had moeten heten. Maar wie ben ik.)