We zijn er allemaal nog, de wereld draait door en mijn uitdaging die ‘vorige week’ heet is achter de rug; het is vakantie, de man eet en rookt weer gewoon en ik krijg ’s morgens weer koffie in bed.
En terwijl we wachten op de twee mooiste dagen van het jaar vol vergeving en naastenliefde, maak ik u even deelgenoot van de glitter-and-glamour kant van mijn leven.
Onze jongste dochter was gevraagd om een mini-rolletje te spelen in de speelfilm ‘Heroin’ van Rene Houwen en Thijs Gloger.
Of eigenlijk was in eerste instantie een ander meisje benaderd, maar zij durfde niet, waarop de moeder in kwestie mijn telefoonnummer had doorgegeven in de overtuiging dat Loïs hiervoor te porren zou zijn. Of omdat ze wist dat ik hier anders desnoods op didactisch onverantwoorde wijze wel voor zou zorgen, want mijn kind in een fílm, een heuse fílm, dat liet ik me natuurlijk niet door de neus boren.
Nja.
Hoe dan ook, ik kreeg bericht van de regisseur die inmiddels op mijn facebookpagina de foto’s van Loïs had gewogen en niet te licht bevonden (Facebookcasting, heet dat) en vandaag vertrokken we naar de filmset, bestaande uit een straat, een druilerige zondagmiddag, een bakfiets, een hond, een regisseur/geluidsman, een cameraman en een acteur: de tegenspeler van mijn dochter, Mads Wittermans – wellicht kent u hem.
En terwijl ik mijn best deed om afstand te nemen (maar toch steeds per ongeluk in beeld stond) en ineens nadacht over wat er zou gebeuren als ze het niet goed zou doen – als ze gekke bekken ging trekken of geen zin meer had en dat het dan na 100 takes nog steeds niet was gelukt – en hoe ik daar dan op zou reageren, was het binnen een half uur zomaar klaar.
Het stond erop!
Genoeg materiaal.
Stoer hè.
Als het even meezit zien we onze kleine filmster over een paar maanden op het witte doek.
Voor nu: Fijne feestdagen!
En terwijl we wachten op de twee mooiste dagen van het jaar vol vergeving en naastenliefde, maak ik u even deelgenoot van de glitter-and-glamour kant van mijn leven.
Onze jongste dochter was gevraagd om een mini-rolletje te spelen in de speelfilm ‘Heroin’ van Rene Houwen en Thijs Gloger.
Of eigenlijk was in eerste instantie een ander meisje benaderd, maar zij durfde niet, waarop de moeder in kwestie mijn telefoonnummer had doorgegeven in de overtuiging dat Loïs hiervoor te porren zou zijn. Of omdat ze wist dat ik hier anders desnoods op didactisch onverantwoorde wijze wel voor zou zorgen, want mijn kind in een fílm, een heuse fílm, dat liet ik me natuurlijk niet door de neus boren.
Nja.
Hoe dan ook, ik kreeg bericht van de regisseur die inmiddels op mijn facebookpagina de foto’s van Loïs had gewogen en niet te licht bevonden (Facebookcasting, heet dat) en vandaag vertrokken we naar de filmset, bestaande uit een straat, een druilerige zondagmiddag, een bakfiets, een hond, een regisseur/geluidsman, een cameraman en een acteur: de tegenspeler van mijn dochter, Mads Wittermans – wellicht kent u hem.
En terwijl ik mijn best deed om afstand te nemen (maar toch steeds per ongeluk in beeld stond) en ineens nadacht over wat er zou gebeuren als ze het niet goed zou doen – als ze gekke bekken ging trekken of geen zin meer had en dat het dan na 100 takes nog steeds niet was gelukt – en hoe ik daar dan op zou reageren, was het binnen een half uur zomaar klaar.
Het stond erop!
Genoeg materiaal.
Stoer hè.
Als het even meezit zien we onze kleine filmster over een paar maanden op het witte doek.
Voor nu: Fijne feestdagen!