Doorgaan naar hoofdcontent

In duizend stukjes

Ik heb duidelijk te vroeg gepiekt, met mijn logje over 50 Shades of Grey.
Want het gaat maar door en door en het wordt steeds gekker.
Je hoort iemand roepen: ‘Wie heeft hem gelezen, meiden?’ en hop, daar gaan die handjes.
It’s a friggin’ virus!
Vrouwen zijn tegenwoordig grofweg in te delen in twee groepen: zij die het boek hebben gelezen en zij die er lacherig over doen. Ik vermaak me nog steeds (ik lees het wel stiekem, straks, als de hype voorbij is) enorm in de laatste groep.
Zo kwam ik er deze hilarische – in een half uur geschreven - verkorte versie voor mannen tegen, en werd ik gewezen op het volgende filmpje, waar ik erg hard om moest lachen (want hoe corny ook, het is zo precies de spijker op zijn kop!)




Gisteren, trouwens, ving ik het verhelderendste gesprek op tot nu toe, over het boek.
Ik ben echt weer wat wijzer geworden.
Want kijk, we hadden al het blozen (zij), het ondoorgrondelijk kijken (hij) en de rode oortjes (jij) en daar is nu het volgende bijgekomen:
Zij valt elke keer, als hij haar weer eens naar grote hoogtes heeft gestuwd, in duizend stukjes uit elkaar.
In duizend stukjes.
Now we’re talking.
In duizend stukjes uiteenvallen, mén.
Willen we dat niet allemaal?
Drie, vier keer per dag?
Houdt u mij te goede, mensen, ik heb het maar van horen zeggen, misschien begrijp ik het wel weer helemaal verkeerd. In mijn vorige blogpost hierover maakte ik tenslotte ook een kapitale blunder door te veronderstellen dat de mannelijke hoofdpersoon een autoritaire man op leeftijd zou zijn, met grijzende slapen en zo’n, nouja zo’n oudere-mannengeur om het lijf, maar dat is dus kolder: hij is, zoals u mij duidelijk maakte in uw reacties, pas 28.
Dat schiep ineens een heel ander beeld, ja. (En ik kon met terugwerkende kracht het nu.nl/achterklap-bericht beter plaatsen, het bericht dat ik destijds in verwarring maar negeerde, over J.ustin B.ieb.er als mogelijke hoofdpersoon voor de verfilming van 50 Shades of Grey. Ik snap het nog steeds niet echt, want J.ustin B.ieb.er is toch amper 18?)

O, damn. Heb ik het nu over J.ustin B.ieb.er?
Nog even en dit blog valt ook in duizend stukjes uit elkaar. Klaar nu, met die grijstinten.
Ik stop op het hoogtepunt.

En de volgende keer schrijf ik een verhaal waarin ik het einde van de Universiteit voorspel. Met een theorie waar geen speld tussen is te krijgen. Gaat inslaan als een bom. Moet haast wel.