50 shades of grey.
Vijftigtintengrijs.
Weet ik veel.
Ik heb het boek niet gelezen, ik kan er geen zinnig woord over zeggen.
Ik weet niet eens waar de titel op slaat. Waarschijnlijk op de grijzende slapen van de mannelijke hoofdpersoon? (Oh, hij héét Grey?) En wellicht is er ook nog een diepere betekenis? Heeft het iets te maken met het grijze gebied tussen liefde en macht? Of tussen erotiek en porno?
Ik zeg maar wat, hoor. Ik heb het boek niet gelezen immers; ik weet totaal niet waar ik het over heb. Ik weet niet eens hoe het eruit ziet.
Dit kon desondanks niet verhoeden dat ik vandaag in het zevende gesprek erover belandde. Echt, ik heb nog nooit zo veel gesproken over een boek dat ik niet heb gelezen en ook niet van plan ben te gaan lezen. (En niet eens uit principe hoor, gewoon omdat ik dan nog wel een paar andere boeken op mijn lijstje heb.)
Ik had het overigens makkelijk kunnen doen, in de tijd dat ik over het boek gepraat heb. En deel twee en drie erbij. Want tjonge, wat hébben we het erover met z'n allen.
Maar wat nou het gekke is, na al die gesprekken over het boek, begrijp ik het nog steeds niet.
What's the hype?
Ik krijg er geen hoogte van.
Waarom het zo'n bestseller is.
Er mengen zich altijd wel één of twee vrouwen in het gesprek die het hebben gelezen of erin bezig zijn, en die vraag ik dan: 'Vertél er eens iets over.'
En dan krijg je:
'Nou, ja, zij bloost veel, en hij kijkt maar steeds ondoorgrondelijk.'
Ah.
Ja.
Okee.
En: 'Nou kijk, het is net als vroeger, toen je de bouqettreeks van je moeder las en dan doorbladerde naar de rode oortjes-scènes. Nou, dit boek is zeg maar één lange rode oortjes-scène.'
(Dit laatste zei overigens dezelfde vriendin die me wijsmaakte dat het boek geschreven was door een man. Wat me dan wel weer intrigeerde; een boek over een enigszins uit de hand lopende seksuele relatie tussen een naïeve studente en een oudere, rijke, autoritaire man (zeg ik het goed?), dat dan is geschreven door een mannelijke schrijver en wordt verslonden door honderdduizenden vrouwen. Vond ik wel opvallend. Maar da is nie, hoor; E.L. James is gewoon een vrouw.)
Ik las eigenlijk nooit een bouquetreeks. (Dat klinkt gek hè; een bouquetreeks. En dat je dan één boekje bedoelt. Nja.)
Het is trouwens niet waar, ik las er wel ooit eentje. De blauwe..... eh.... (De blauwe lelie? De blauwe dhalia? De blauwe jasmijn? Wat gek, ik dácht dus al die jaren dat ik de titel had onthouden, maar nu blijkt ineens dat ik de bloem niet weet.)
Een briljant verhaal over een rijk meisje dat tijdens haar vakantie in Egypte ontvoerd wordt door een nomadenprins op een zwart paard en mee wordt genomen diep de woestijn in en daar met hem moet trouwen. Hahaha. Heelgeil geinig.
Maar verder geen bouquetreeks dus.
Wel las ik, toen ik elf was, Kort Amerikaans van Jan Wolkers en Het Jaar van de Kreeft van Hugo Claus. Stiekem, als mijn ouders niet thuis waren, op de grond bij de boekenkast. Met rode oortjes.
Goed. Ik brei er een eind aan. Aan deze non-recensie.
Ik zie dat Henk, hier naast me op de bank, wat ondoorgrondelijk kijkt.
Ik ga maar even zitten blozen.
Vijftigtintengrijs.
Weet ik veel.
Ik heb het boek niet gelezen, ik kan er geen zinnig woord over zeggen.
Ik weet niet eens waar de titel op slaat. Waarschijnlijk op de grijzende slapen van de mannelijke hoofdpersoon? (Oh, hij héét Grey?) En wellicht is er ook nog een diepere betekenis? Heeft het iets te maken met het grijze gebied tussen liefde en macht? Of tussen erotiek en porno?
Ik zeg maar wat, hoor. Ik heb het boek niet gelezen immers; ik weet totaal niet waar ik het over heb. Ik weet niet eens hoe het eruit ziet.
Dit kon desondanks niet verhoeden dat ik vandaag in het zevende gesprek erover belandde. Echt, ik heb nog nooit zo veel gesproken over een boek dat ik niet heb gelezen en ook niet van plan ben te gaan lezen. (En niet eens uit principe hoor, gewoon omdat ik dan nog wel een paar andere boeken op mijn lijstje heb.)
Ik had het overigens makkelijk kunnen doen, in de tijd dat ik over het boek gepraat heb. En deel twee en drie erbij. Want tjonge, wat hébben we het erover met z'n allen.
Maar wat nou het gekke is, na al die gesprekken over het boek, begrijp ik het nog steeds niet.
What's the hype?
Ik krijg er geen hoogte van.
Waarom het zo'n bestseller is.
Er mengen zich altijd wel één of twee vrouwen in het gesprek die het hebben gelezen of erin bezig zijn, en die vraag ik dan: 'Vertél er eens iets over.'
En dan krijg je:
'Nou, ja, zij bloost veel, en hij kijkt maar steeds ondoorgrondelijk.'
Ah.
Ja.
Okee.
En: 'Nou kijk, het is net als vroeger, toen je de bouqettreeks van je moeder las en dan doorbladerde naar de rode oortjes-scènes. Nou, dit boek is zeg maar één lange rode oortjes-scène.'
(Dit laatste zei overigens dezelfde vriendin die me wijsmaakte dat het boek geschreven was door een man. Wat me dan wel weer intrigeerde; een boek over een enigszins uit de hand lopende seksuele relatie tussen een naïeve studente en een oudere, rijke, autoritaire man (zeg ik het goed?), dat dan is geschreven door een mannelijke schrijver en wordt verslonden door honderdduizenden vrouwen. Vond ik wel opvallend. Maar da is nie, hoor; E.L. James is gewoon een vrouw.)
Ik las eigenlijk nooit een bouquetreeks. (Dat klinkt gek hè; een bouquetreeks. En dat je dan één boekje bedoelt. Nja.)
Het is trouwens niet waar, ik las er wel ooit eentje. De blauwe..... eh.... (De blauwe lelie? De blauwe dhalia? De blauwe jasmijn? Wat gek, ik dácht dus al die jaren dat ik de titel had onthouden, maar nu blijkt ineens dat ik de bloem niet weet.)
Een briljant verhaal over een rijk meisje dat tijdens haar vakantie in Egypte ontvoerd wordt door een nomadenprins op een zwart paard en mee wordt genomen diep de woestijn in en daar met hem moet trouwen. Hahaha. Heel
Maar verder geen bouquetreeks dus.
Wel las ik, toen ik elf was, Kort Amerikaans van Jan Wolkers en Het Jaar van de Kreeft van Hugo Claus. Stiekem, als mijn ouders niet thuis waren, op de grond bij de boekenkast. Met rode oortjes.
Goed. Ik brei er een eind aan. Aan deze non-recensie.
Ik zie dat Henk, hier naast me op de bank, wat ondoorgrondelijk kijkt.
Ik ga maar even zitten blozen.