Ik weet al vijftien jaar dat ik overgevoelig ben voor de smaakversterker E621.
Als ik paprikachips heb gegeten, of soep uit een pakje, dan krijg ik buikpijn.
Maar ach, met een beetje buikpijn zo nu en dan valt te leven, en ik deed aldus (hoewel ik nooit veel uit zakjes en pakjes kook) niet erg mijn best om de kunstmatige toevoeging te vermijden.
Maar toen kwam dus dat gedoe met die jeuk.
Weet u nog?
En ik moest denken aan een kennis, die ik een paar maanden daarvoor had horen zeggen dat ze zo’n jeuk had, en dat gebleken was dat ze allergisch was voor glutamaat, E621. (Waarop ik zei: ‘Oh, daar krijg ik altijd buikijn van.’)
Ik dacht:baat het niet dan schaadt het niet ik kan het altijd eens proberen. En ik schrapte alle levensmiddelen met de toevoeging E621 uit mijn dieet.
En ja hoor, de jeuk ging over.
Braaf bleef ik alle producten voor aanschaf controleren, maar inmiddels was de jeuk-episode alweer zo’n tijd geleden dat ik stiekem was gaan denken dat het waarschijnlijk gewoon toeval was geweest. Dus toen ik vandaag met een lichte trek door de supermarkt liep en zag dat de broodjes bapao in de bonus waren, kocht ik er een en wierp hem thuis onmiddellijk in de magnetron.
Best lekker hoor.
(Niet zo lekker als ik had gehoopt, doch.)
Maar nu! Op de bank voor de tv. Waaah! Jeuk! Mijn borstkas staat in brand!
Ghe.
Nou.
Weten we dat ook weer.
Als ik paprikachips heb gegeten, of soep uit een pakje, dan krijg ik buikpijn.
Maar ach, met een beetje buikpijn zo nu en dan valt te leven, en ik deed aldus (hoewel ik nooit veel uit zakjes en pakjes kook) niet erg mijn best om de kunstmatige toevoeging te vermijden.
Maar toen kwam dus dat gedoe met die jeuk.
Weet u nog?
En ik moest denken aan een kennis, die ik een paar maanden daarvoor had horen zeggen dat ze zo’n jeuk had, en dat gebleken was dat ze allergisch was voor glutamaat, E621. (Waarop ik zei: ‘Oh, daar krijg ik altijd buikijn van.’)
Ik dacht:
En ja hoor, de jeuk ging over.
Braaf bleef ik alle producten voor aanschaf controleren, maar inmiddels was de jeuk-episode alweer zo’n tijd geleden dat ik stiekem was gaan denken dat het waarschijnlijk gewoon toeval was geweest. Dus toen ik vandaag met een lichte trek door de supermarkt liep en zag dat de broodjes bapao in de bonus waren, kocht ik er een en wierp hem thuis onmiddellijk in de magnetron.
Best lekker hoor.
(Niet zo lekker als ik had gehoopt, doch.)
Maar nu! Op de bank voor de tv. Waaah! Jeuk! Mijn borstkas staat in brand!
Ghe.
Nou.
Weten we dat ook weer.