Terwijl zo’n beetje mijn hele twitter-timeline gevuld is met hoop-a-holics, heb ik een heel andere verslaving. (Oh. Ja, misschien is u dat vooralsnog ontgaan, maar het is een ware rage: hoelahoepen, om een slankere taille te krijgen. Dat schijnt namelijk enorm goed te werken. En als uw interesse gewekt is: hier kunt u ze bestellen. Ik ga dat niet doen, want ik hou helemaal niet van hoelahoepen. Vroeger al niet. En blijkbaar is mijn innerlijke roep om een slankere taille niet zo sterk. Bovendien, ik zei het al, heb ik een andere hobby tegenwoordig.)
Slacklining.
Kijk, dat gaat ongeveer zo:
Ik bestelde een 'slackline' bij een webshop. Leek me leuk voor Bo.
Maar wat bleek? Ík vind het vooral leuk.
Het is wonderbaarlijk hoe snel je je lichaam dingen kunt leren! Toen ik de eerste keer probeerde op de strakgespannen band te stappen, leek het onmogelijk. No way, dat ik daar ooit op kon staan! Zodra je je voet op de lijn zet gaat ie namelijk enorm heen en weer wiebelen. Maar ik bleef proberen (hoezo kan ik dit niet?) en na drie dagen een uurtje oefenen, loop ik nu zomaar vijftien meter over een vrachtwagen-spanband, van boom naar boom.
Mensen die ik vertel over mijn nieuwe lievelingsbezigheid kijken me aan alsof ze overwegen de dokter te bellen. In het park blijven ze staan: kijk, daar heb je die rare vrouw, die elke middag op een touw tussen de bomen heen en weer loopt.
Tggg, ik schaam me ook nergens voor.
Maar weet u wat ik nou echt denk?
Dat ik er heel evenwichtig van word.
Slacklining.
Kijk, dat gaat ongeveer zo:
Ik bestelde een 'slackline' bij een webshop. Leek me leuk voor Bo.
Maar wat bleek? Ík vind het vooral leuk.
Het is wonderbaarlijk hoe snel je je lichaam dingen kunt leren! Toen ik de eerste keer probeerde op de strakgespannen band te stappen, leek het onmogelijk. No way, dat ik daar ooit op kon staan! Zodra je je voet op de lijn zet gaat ie namelijk enorm heen en weer wiebelen. Maar ik bleef proberen (hoezo kan ik dit niet?) en na drie dagen een uurtje oefenen, loop ik nu zomaar vijftien meter over een vrachtwagen-spanband, van boom naar boom.
Mensen die ik vertel over mijn nieuwe lievelingsbezigheid kijken me aan alsof ze overwegen de dokter te bellen. In het park blijven ze staan: kijk, daar heb je die rare vrouw, die elke middag op een touw tussen de bomen heen en weer loopt.
Tggg, ik schaam me ook nergens voor.
Maar weet u wat ik nou echt denk?
Dat ik er heel evenwichtig van word.