En toen vroeg mijn schoonmoeder aan haar zoon, die tevens mijn man is, of hij nou eens eindelijk die plunjezak wilde meenemen. Van 27 jaar geleden.
Dus die staat nu hier.
En wat moet je ermee hè. Met zo'n muf-ruikende legergroene zak vol met muf-ruikende legergroene zooi?
Bewaren? Als aandenken?
Hm. Mja. Zo leuk vond ie het allemaal niet, dat dienstplichtgedoe.
En ik blijf het ook maar een raar idee vinden hoor: Henk als soldaat. Dat klopt niet.
Maar dat krijg je dus met van die laatbloeiers: 'Ik wist op mijn achttiende gewoon nog niet dat ik in wezen een dienstweigeraar ben.'
Merlijn wist er overigens wel raad mee en wendde de plunje aan voor een spannend verkleedproject, op de tot nu toe heetste dag van het jaar.
Ik wist van niets, was gewoon naar het zwembad met Bo. En kwam gisteren dus zomaar ineens deze foto tegen, in de Mac van Henk.
O.M.G. Mijn zoon. Een kindsoldaat!
Ik vond de foto mooi.
Ik vond de foto een beetje confronterend.
Ik vond een aanleiding om eindelijk eens dit geweldige clipje te laten zien.