Ja. En u weet het, als een kind dan jarig is geweest dan volgt er meestal nog een kinderfeestje.
(..)
Ik moet tot mijn grote schaamte bekennen dat wij al een paar jaar het feestje van Merlijn per ongeluk vergeten - of pas een half jaar later vieren. Maar ja, zo'n kind wordt ook ouder en trapt daar op een bepaald moment gewoon niet meer in, natuurlijk. In die rotgeintjes.
Dus. Dit jaar moest het er van komen en manmoedig smeedden wij het ijzer terwijl het heet was en planden het feestje meteen, hop, twee dagen na zijn verjaardag.
We gingen naar een maïsdoolhof.
Nou speelde ik als kind zomers altijd in het maïsveld (ten strengste verboden door onze buur-boer destijds) en - hoewel het ons wel avontuurlijk leek voor die ontzettende stadskinderen - had ik dus eerlijk gezegd wat mijn bedenkingen bij dit kunstmatig georganiseerde doolhofgebeuren.
(..)
Ik moet tot mijn grote schaamte bekennen dat wij al een paar jaar het feestje van Merlijn per ongeluk vergeten - of pas een half jaar later vieren. Maar ja, zo'n kind wordt ook ouder en trapt daar op een bepaald moment gewoon niet meer in, natuurlijk. In die rotgeintjes.
Dus. Dit jaar moest het er van komen en manmoedig smeedden wij het ijzer terwijl het heet was en planden het feestje meteen, hop, twee dagen na zijn verjaardag.
We gingen naar een maïsdoolhof.
Een doolhof in het maïsveld.
Wat men al niet verzint?
Nou speelde ik als kind zomers altijd in het maïsveld (ten strengste verboden door onze buur-boer destijds) en - hoewel het ons wel avontuurlijk leek voor die ontzettende stadskinderen - had ik dus eerlijk gezegd wat mijn bedenkingen bij dit kunstmatig georganiseerde doolhofgebeuren.
Maar het was leuk! Ja maar nee maar ja maar echt!
Het zou eventueel zo kunnen zijn dat de grote mensen (Henk en ik) het nét nog een tikje leuker vonden dan de kinderen, maar toch. Echt. Leuk.
En heet, dat ook.
Met die brandende zon op je kop, glijend door de klei-achtige blubber tussen de hoge planten, het leek verdorie verdacht veel op een mini-survival.
Wat ons dan wel weer leuk de gelegenheid gaf om de vriendjes en vriendinnetjes van Merlijn eens een beetje uit te checken. In gedachten kleurden wij denkbeeldige vierkantjes in met een potlood: geschikt, ongeschikt. En het liep flink uiteen, dat mag ik wel zeggen. Van kinderen die onophoudelijk zeurden over dorst, moe en warm en kinderen die het afzien juist supercool vonden en stoer voorop bleven lopen op zoek naar de verborgen opdrachten.
Doet u het verder maar met de foto's en het filmpje.
Het dondert hier.
En ik moet de komende week gaan plannen. (U weet misschien dat ik de afgelopen maanden nogal zat te springen om werk. Het stond een beetje stil hier. En net toen ik dacht: laat nu maar zitten, nu hoeft het niet meer, nu ga ik me lekker voorbereiden op de vakantie, stroomden de opdrachten ineens binnen. Argh, argh, argh.
Dus in plaats van rustig lijstjes te maken en stapeltjes met kleding enzo, moet ik nu ineens nog serieus aan de bak. En gaan we volgende week gewoon net als altijd gestresst op pad, met wat lukraak in de aanhanger gemikte bagage. Eigenlijk ook wel een geruststellend idee.)
En ik moet de komende week gaan plannen. (U weet misschien dat ik de afgelopen maanden nogal zat te springen om werk. Het stond een beetje stil hier. En net toen ik dacht: laat nu maar zitten, nu hoeft het niet meer, nu ga ik me lekker voorbereiden op de vakantie, stroomden de opdrachten ineens binnen. Argh, argh, argh.
Dus in plaats van rustig lijstjes te maken en stapeltjes met kleding enzo, moet ik nu ineens nog serieus aan de bak. En gaan we volgende week gewoon net als altijd gestresst op pad, met wat lukraak in de aanhanger gemikte bagage. Eigenlijk ook wel een geruststellend idee.)
