Het zal u vast niet zijn ontgaan, het is wereldnieuws immers: in Zwitserland hebben ze ontdekt – iets dat tot nu toe voor onmogelijk werd gehouden - dat er op deze wereld een deeltje bestaat dat sneller kan bewegen dan het licht. De zogenaamde neutrino.
‘Wat in principe betekent dat het men terug in de tijd kan reizen.’
Ja.
Nou snap ik die gevolgtrekking eerlijk gezegd niet helemaal, want dat zo’n neutrino sneller kan dan het licht, betekent toch nog niet dat een mens dat óók kan. Ik bedoel, wij zijn bepaald geen neutrino en het zal toch niet zo simpel zijn dat je kan meeliften met zo’n deeltje als je het maar goed vasthoudt, zoals Lois Lane óók kon vliegen, zolang ze zich maar stevig vastklampte aan Superman.
Maar wie weet hoor, ik heb nooit zo’n hoofdje voor natuurkunde gehad.
Misschien bouwen ze wel gewoon een soort ruimteschip van neutrino’s waar je dan gewoon kan instappen en floep.
Wat ik overigens ook niet begrijp, maar misschien vindt u me nu heel dom, is dat 'terug' in de tijd. Wat nou terug? Als je dan al sneller kunt reizen dan het licht, dan ga je toch juist vóóruit? Naar de toekomst? Daar waar het licht ook naartoe gaat? Het licht gaat toch maar één kant op? Net als de tijd? Of...eh..
Hee: ís het licht misschien de tijd?
?
Nee, vergeet u die laatste opmerking maar, want het slaat voorwaar nergens op en veroorzaakt bij mij in elk geval kortsluiting. Ik zei het al: ik heb niet zo’n hoofdje voor natuurkunde.
Gisteravond, toen ik nog even slaperig zat te zappen, stuitte ik op de een of andere slimme professor, die aangaande bovengenoemde ontdekking de angstaanjagende woorden sprak: ‘Stelt u zich voor dat iemand terug zou reizen in de tijd en zijn voorouders zou vermoorden. Dan zijn de gevolgen niet te overzien.’
Nou. Dan kun je me opvegen hè.
Dat soort dingen tótally freak me out.
Later in bed probeerde ik een en ander wat inzichtelijk te maken.
Stel, je reist terug in de tijd, naar een moment vóór je geboorte, en je vermoordt je moeder.
Wat gebeurt er dan op dat moment met je?
Verdwijn je dan? Val je uit elkaar? Je kán immers niet bestaan, want toen je werd geboren was de vrouw die je ter wereld bracht allang dood. (Ieieieieh!)
Of verdwijn je niet, blijf je gewoon intact, maar ben je vanaf dat moment een soort zombie, een levend wezen zonder enig bestaansrecht? (Ieieieieeh!!)
Disclaimer: Ik heb drie nachten wakker gelegen na het zien van Back to the Future, in 1985.
‘Wat in principe betekent dat het men terug in de tijd kan reizen.’
Ja.
Nou snap ik die gevolgtrekking eerlijk gezegd niet helemaal, want dat zo’n neutrino sneller kan dan het licht, betekent toch nog niet dat een mens dat óók kan. Ik bedoel, wij zijn bepaald geen neutrino en het zal toch niet zo simpel zijn dat je kan meeliften met zo’n deeltje als je het maar goed vasthoudt, zoals Lois Lane óók kon vliegen, zolang ze zich maar stevig vastklampte aan Superman.
Maar wie weet hoor, ik heb nooit zo’n hoofdje voor natuurkunde gehad.
Misschien bouwen ze wel gewoon een soort ruimteschip van neutrino’s waar je dan gewoon kan instappen en floep.
Wat ik overigens ook niet begrijp, maar misschien vindt u me nu heel dom, is dat 'terug' in de tijd. Wat nou terug? Als je dan al sneller kunt reizen dan het licht, dan ga je toch juist vóóruit? Naar de toekomst? Daar waar het licht ook naartoe gaat? Het licht gaat toch maar één kant op? Net als de tijd? Of...eh..
Hee: ís het licht misschien de tijd?
?
Nee, vergeet u die laatste opmerking maar, want het slaat voorwaar nergens op en veroorzaakt bij mij in elk geval kortsluiting. Ik zei het al: ik heb niet zo’n hoofdje voor natuurkunde.
Gisteravond, toen ik nog even slaperig zat te zappen, stuitte ik op de een of andere slimme professor, die aangaande bovengenoemde ontdekking de angstaanjagende woorden sprak: ‘Stelt u zich voor dat iemand terug zou reizen in de tijd en zijn voorouders zou vermoorden. Dan zijn de gevolgen niet te overzien.’
Nou. Dan kun je me opvegen hè.
Dat soort dingen tótally freak me out.
Later in bed probeerde ik een en ander wat inzichtelijk te maken.
Stel, je reist terug in de tijd, naar een moment vóór je geboorte, en je vermoordt je moeder.
Wat gebeurt er dan op dat moment met je?
Verdwijn je dan? Val je uit elkaar? Je kán immers niet bestaan, want toen je werd geboren was de vrouw die je ter wereld bracht allang dood. (Ieieieieh!)
Of verdwijn je niet, blijf je gewoon intact, maar ben je vanaf dat moment een soort zombie, een levend wezen zonder enig bestaansrecht? (Ieieieieeh!!)
Disclaimer: Ik heb drie nachten wakker gelegen na het zien van Back to the Future, in 1985.