Doorgaan naar hoofdcontent

Heb ik me weer eens in de nesten gewerkt?

Ik sta op het gevaarlijkste kruispunt van Nederland, laat wat fietsers passeren en trek op, als ik in mijn linker ooghoek ineens een voetganger zich voor mijn auto zie werpen.
Dus ik trap onmiddellijk weer op de rem en kom ruim – toch zeker een halve meter - voor het zebrapad tot stilstand.
Ik lach vriendelijk naar de voetganger, maak een charmant oeps-gebaar met mijn handen en mime 'sorry'.  Niet omdat dat echt nodig was (gelooft u me, er was eigenlijk niets aan de hand) maar gewoon, omdat ik nou eenmaal heel vriendelijk ben in het verkeer.
De voetganger, een wat vreemd leeftijdsloos mannetje met een wit mutsje op en een heel boos gezichtje, loopt voor mijn auto langs en begint me daar toch een partij te schelden!

Nou ben ik heel vriendelijk in het verkeer, maar ook snel verontwaardigd over onredelijk gedrag, dus ik deed met het knopje het raampje aan de passagierskant naar beneden, en sprak: ‘ Maar meneer, ik zei toch al sorry. Ik zag u wat laat, maar ik remde op tijd, er is niets aan de hand.’
‘Mijn bénen, mijn bénen! Je had bijna mijn bénen kapot gereden, mijn bénen,’ riep het mannetje met een rood hoofd van de agressie.
En toen: ‘Wat ben jij een kutwijf zeg, met je sorry, wat ben jij een kutwijf!’
‘Pardon?’
Nou ben ik heel vriendelijk in het verkeer, maar ook wat lichtgeraakt bij plotselinge grove bejegening en zei: ‘Weet u meneer, het zijn mensen zoals u waardoor de wereld wordt verziekt.’
En voegde daar onverstandig en tegen beter weten aan toe: ‘De volgende keer rij ik gewoon door.’

En toen werd dat mannetje zo boos dat hij mijn kenteken in zich opnam en toen reed ik weg want er stond intussen een hele rij auto's achter me maar nou zou het me dus niet verbazen als ik binnenkort een aangifte van bedreiging ontvang.
Haha.
Hm.
Ik hou u op de hoogte.