Voor een dubbeltje op de eerste rang, that’s my middle name. Dat is geloof ik niet echt iets om trots op te zijn, maar ik ben er wél heel goed in! Ik word heel vaak uitgenodigd voor premières en ik krijg altijd maar overal vrijkaartjes voor; dat heb je, als bijna al je vrienden acteur of kunstenaar of muzikant zijn, of op ‘leuke plekken’ werken. (Ik vraag me regelmatig af wat mijn plaats is in het geheel, want ik ploeter slechts wat buiten de schijnwerpers – en zou ook niet anders willen, maar dit terzijde.)
Vandaag was er weer zoiets.
Ik mocht mee naar de uitreiking van de EBBA awards, hier in Groningen, tijdens Eurosonic/Noorderslag.
En dat was echt geweldig leuk!
We zaten aan tafel nummer 5: een tafel, met daarop een fles rode wijn en een fles witte wijn op ijs, en glazen enhelaas geen, maar dat was een foutje, want alle andere tafeltjes hadden ze wel borrelhapjes. En aan het tafeltje naast ons zaten dan Halbe Zijlstra (wat deed die daar eigenlijk?) en de burgemeester enzo.
‘Klapvee,’ waren we. Maar dat klinkt dus echt een stuk naarder dan het was, kan ik vertellen. Want ik vond het helemaal niet erg hoor, om enthousiast te juichen voor Agnes Obel, Selah Sue, Anna Calvi en James Vincent mcMorrow, die op een paar meter afstand van ons optraden.
Het was echtgekkehuis heel grappig. Met camera’s en de hele mikmak.
En Jools Holland. En prijzen die uitgereikt werden. En zilveren Serpentines.
En wij maar een beetje wijn drinken aan die tafel en jong en hip zijn.
Want dat was de opdracht.
Applaus voor Selah Sue!
(En ik vrees dus dat ik op televisie ben, vrijdagavond.)
Vandaag was er weer zoiets.
Ik mocht mee naar de uitreiking van de EBBA awards, hier in Groningen, tijdens Eurosonic/Noorderslag.
En dat was echt geweldig leuk!
We zaten aan tafel nummer 5: een tafel, met daarop een fles rode wijn en een fles witte wijn op ijs, en glazen en
‘Klapvee,’ waren we. Maar dat klinkt dus echt een stuk naarder dan het was, kan ik vertellen. Want ik vond het helemaal niet erg hoor, om enthousiast te juichen voor Agnes Obel, Selah Sue, Anna Calvi en James Vincent mcMorrow, die op een paar meter afstand van ons optraden.
Het was echt
En Jools Holland. En prijzen die uitgereikt werden. En zilveren Serpentines.
En wij maar een beetje wijn drinken aan die tafel en jong en hip zijn.
Want dat was de opdracht.
Applaus voor Selah Sue!
(En ik vrees dus dat ik op televisie ben, vrijdagavond.)
