Over treffen gesproken: U treft het, want ik ben in een openhartige bui.
Voor één keertje dan, vang ik een stokje.
Wat was (is) ...
jouw fijnste huis:
Ons vorige huis.Dat we nooit hadden moeten verkopen. Het grachtenpand waar we 12 jaar woonden. Met hond. Het huis waar we Bo kregen, en Merlijn. Het huis met het geweldige uitzicht, aan de voorkant over het water met de woonboten en de brug en het kruispunt en aan de achterkant op de Martinitoren, waardoor we nooit een klok in huis nodig hadden.
We gingen er weg met een goede reden (geen tuin, drukke weg, nauwelijks stoep: kinderen konden niet zelf naar buiten), maar toch maar toch maar toch.We hadden het nooit moeten verkopen!
Wacht, ik ga het gewoon anders zeggen. Mijn fijnste huis, dat moet nog komen. Sterker nog, ik denk dat we er binnen nu en een paar jaar naartoe verhuizen.
de leukste levensfase:
Nou kijk. 2001 en 2002 waren tópjaren. In 2001 was ik zwanger (vanaf eind maart) en die zwangerschap was één langgerekt feest. Ik was zo blij en voelde me zo mooi en zo bijzonder, alsof ik de eerste en enige zwangere vrouw op aarde was.
Op 1 januari 2002 begon dan dat fantastische eerste jaar als moeder. En eigenlijk brak daarmee een tijdperk aan, dat nog steeds aan de gang is. Dus nu, nu is de leukste levensfase.
het dapperste wat je ooit deed:
Parachutespringen?
Het was in elk geval het engste wat ik ooit deed.
het beste werk:
Drukwerk?
het lekkerste eten
Japans
de 'fantastischte' vakantie
Interrail 1990, zonder twijfel. (Wat *onderdrukt een kleine hyperventilatieaanval* inmiddels twintig (20!) jaar geleden is.) Ik kan er dágenlang over vertellen en dan ben ik nog niet uitgepraat. In het kort: Ik reisde in mijn eentje (maar nooit alleen) door Zwitserland naar Italië, via Bologna, Florence en Rome naar Brindisi. Daar met de boot naar Korfu, vervolgens door naar het vaste land van de Peloponnesos, langs Delphi, Sparta, Mycene, Olympia en Epidaurus, toen naar Athene en de laatste dagen bracht ik door op het fantastische eilandje Skopelos.
Het was één grote waanzinnige ervaring. Ik sliep bijna elke nacht op een andere plek: op het strand, op stations, in de trein, op het dek van een boot, op het dak van een hotel (Athene), in een park, bij mensen thuis en soms zelf zomaar een nacht in een jeugdherberg.
De terugreis, van Thessaloniki naar Groningen, was een hoofdstuk apart. De trein deed er namelijk meer dan 70 uur over. (Onder andere omdat we zomaar anderhalve dag stilstonden, in de middle of nowhere van wat toen nog Joegoslavië heette, maar waar al van alles aan de hand was.)
De trein was óvervol, mensen stonden samengepakt op de gang, lagen over elkaar heen op de balkons. Er was geen water meer, de toiletten waren onbruikbaar, ’s nachts kwamen er zakkenrollers in de trein, mensen werden ziek en draaiden door: het was echt een ramp. Maar ik vond het máchtig! Slimmeriken zoals ik, die een zitplaats in een coupé hadden gereserveerd, stonden hun stoel af aan mensen die het echt nodig hadden om even te slapen, de laatste restjes eten en drinken werden gedeeld, het was op een vreemde manier heel bijzonder.
Toen ik thuis was moest ik echt een tijdlang acclimatiseren. Want hoe kon ik ooit, ooit aan iemand uitleggen wat ik allemaal had beleefd?
de verschrikkelijkste ex
was ik zelf, denk ik.Altijd onmiddellijk weer dolgelukkig met iemand anders.
het meest geslaagde kapsel
heb ik nu! Ik heb mijn kapper eindelijk duidelijk kunnen maken hoe ik het wilde en ze heeft het perfect uitgevoerd.
je stoerste outfit:
Mijn geweldige nieuwe laarzen maken elke outfit stoer.
het mooiste concert:
Zoals u weet werd ik onlangs erg gelukkig van The Whitest Boy Alive, op Vlieland.
Gedenkwaardig was ook Suzanne Vega in 1991.
Zo. Klaar.
Voor één keertje dan, vang ik een stokje.
Wat was (is) ...
jouw fijnste huis:
Ons vorige huis.
We gingen er weg met een goede reden (geen tuin, drukke weg, nauwelijks stoep: kinderen konden niet zelf naar buiten), maar toch maar toch maar toch.
Wacht, ik ga het gewoon anders zeggen. Mijn fijnste huis, dat moet nog komen. Sterker nog, ik denk dat we er binnen nu en een paar jaar naartoe verhuizen.
de leukste levensfase:
Nou kijk. 2001 en 2002 waren tópjaren. In 2001 was ik zwanger (vanaf eind maart) en die zwangerschap was één langgerekt feest. Ik was zo blij en voelde me zo mooi en zo bijzonder, alsof ik de eerste en enige zwangere vrouw op aarde was.
Op 1 januari 2002 begon dan dat fantastische eerste jaar als moeder. En eigenlijk brak daarmee een tijdperk aan, dat nog steeds aan de gang is. Dus nu, nu is de leukste levensfase.
het dapperste wat je ooit deed:
Parachutespringen?
Het was in elk geval het engste wat ik ooit deed.
het beste werk:
Drukwerk?
het lekkerste eten
Japans
de 'fantastischte' vakantie
Interrail 1990, zonder twijfel. (Wat *onderdrukt een kleine hyperventilatieaanval* inmiddels twintig (20!) jaar geleden is.) Ik kan er dágenlang over vertellen en dan ben ik nog niet uitgepraat. In het kort: Ik reisde in mijn eentje (maar nooit alleen) door Zwitserland naar Italië, via Bologna, Florence en Rome naar Brindisi. Daar met de boot naar Korfu, vervolgens door naar het vaste land van de Peloponnesos, langs Delphi, Sparta, Mycene, Olympia en Epidaurus, toen naar Athene en de laatste dagen bracht ik door op het fantastische eilandje Skopelos.
Het was één grote waanzinnige ervaring. Ik sliep bijna elke nacht op een andere plek: op het strand, op stations, in de trein, op het dek van een boot, op het dak van een hotel (Athene), in een park, bij mensen thuis en soms zelf zomaar een nacht in een jeugdherberg.
De terugreis, van Thessaloniki naar Groningen, was een hoofdstuk apart. De trein deed er namelijk meer dan 70 uur over. (Onder andere omdat we zomaar anderhalve dag stilstonden, in de middle of nowhere van wat toen nog Joegoslavië heette, maar waar al van alles aan de hand was.)
De trein was óvervol, mensen stonden samengepakt op de gang, lagen over elkaar heen op de balkons. Er was geen water meer, de toiletten waren onbruikbaar, ’s nachts kwamen er zakkenrollers in de trein, mensen werden ziek en draaiden door: het was echt een ramp. Maar ik vond het máchtig! Slimmeriken zoals ik, die een zitplaats in een coupé hadden gereserveerd, stonden hun stoel af aan mensen die het echt nodig hadden om even te slapen, de laatste restjes eten en drinken werden gedeeld, het was op een vreemde manier heel bijzonder.
Toen ik thuis was moest ik echt een tijdlang acclimatiseren. Want hoe kon ik ooit, ooit aan iemand uitleggen wat ik allemaal had beleefd?
de verschrikkelijkste ex
was ik zelf, denk ik.
het meest geslaagde kapsel
heb ik nu! Ik heb mijn kapper eindelijk duidelijk kunnen maken hoe ik het wilde en ze heeft het perfect uitgevoerd.
je stoerste outfit:
Mijn geweldige nieuwe laarzen maken elke outfit stoer.
het mooiste concert:
Zoals u weet werd ik onlangs erg gelukkig van The Whitest Boy Alive, op Vlieland.
Gedenkwaardig was ook Suzanne Vega in 1991.
Zo. Klaar.