Ik moet u eerlijk bekennen, dat afgelopen weekend is me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Het is inmiddels een week later en nu pas ben ik weer een beetje boven jan. (Boven jan, kouwe kleren, hm........ vergeeft u me het oudhollandsch.)
Want hoezeer ik mijn absolute leeftijd ook weer eer aan heb gedaan; ik ben duidelijk geen zeventien meer.
(...)
Deze week bracht ik dus mijn avonden door met chillen op de bank.
Pootjes omhoog. Een fles bubbelwater naast me.
Beetje tv kijken, beetje twitteren.
En dan voor elf uur naar bed.
Rust en hydratatie.
Happy hydrating.
Over bed gesproken, trouwens, men slaapt hier tegenwoordig allemaal bij elkaar. De kinderen bedoel ik dan. Dat zit zo: ze hebben alledrie een eigen kamer, in theorie. Maar in de praktijk komt het erop neer dat de kamer van Bo wordt gebruikt als logeerkamer, Bo en Merlijn samen in het uitschuifbed op de kamer van Loïs slapen en dat Loïs in ons bed ligt. Of lag, tot voor kort. Want sinds we het bed van Merlijn (werd niet gebruikt) in verkleinde staat op onze kamer hebben gezet in een poging Loïs aan een eigen bed te laten wennen, slaapt ze tussen Bo en Merlijn in. We leggen haar dus gewoon in haar bedje maar zo gauw we de trap af zijn trippelt ze naar wat in feite haar eigen kamer is en kruipt ze bij haar grote broer en zus. Treffen wij ’s avonds, als we zelf naar bed gaan, een soort nest van kussens en dekens aan, met drie slapende kinderen. (En het zal wel weer niet pedagogisch verantwoord zijn ofzo, maar ik vind het schattig.)
(Toevallig liggen ze op deze foto vrij netjes naast elkaar, meestal is het meer kris-kras over elkaar heen.)
Pootjes omhoog. Een fles bubbelwater naast me.
Beetje tv kijken, beetje twitteren.
En dan voor elf uur naar bed.
Rust en hydratatie.
Happy hydrating.
Over bed gesproken, trouwens, men slaapt hier tegenwoordig allemaal bij elkaar. De kinderen bedoel ik dan. Dat zit zo: ze hebben alledrie een eigen kamer, in theorie. Maar in de praktijk komt het erop neer dat de kamer van Bo wordt gebruikt als logeerkamer, Bo en Merlijn samen in het uitschuifbed op de kamer van Loïs slapen en dat Loïs in ons bed ligt. Of lag, tot voor kort. Want sinds we het bed van Merlijn (werd niet gebruikt) in verkleinde staat op onze kamer hebben gezet in een poging Loïs aan een eigen bed te laten wennen, slaapt ze tussen Bo en Merlijn in. We leggen haar dus gewoon in haar bedje maar zo gauw we de trap af zijn trippelt ze naar wat in feite haar eigen kamer is en kruipt ze bij haar grote broer en zus. Treffen wij ’s avonds, als we zelf naar bed gaan, een soort nest van kussens en dekens aan, met drie slapende kinderen. (En het zal wel weer niet pedagogisch verantwoord zijn ofzo, maar ik vind het schattig.)
(Toevallig liggen ze op deze foto vrij netjes naast elkaar, meestal is het meer kris-kras over elkaar heen.)
Off topic, weet u waar ik echt een hekel aan heb? Aan van die pop-upreclames op internet. En dat je dan het kruisje niet kan vinden, om die zooi mee weg te klikken. Want dat doen ze erom hè; ze verstoppen dat kruisje expres. Opdat je dan langer naar de reclame kijkt. Nou écht niet dat ik dan langer naar die reclame kijk. Ik ben alleen maar geirriteerd naar dat kruisje aan het zoeken.
Nja.
Dus.
Nja.
Dus.