Het is vandaag Nationale Complimentendag, begrijp ik.
Dat heb ik niet nodig, want ik ben van nature al redelijk complimenteus.
En ik krijg zelf ook best vaak complimenten.
Gisteren nog.
Hoewel. Ik weet nooit helemaal zeker of iets als compliment bedoeld is, maar ik vat het altijd maar gewoon als zodanig op.
Oh. Ja, we waren weer eens in het ziekenhuis, op de eerste hulp.
Circus hè: een heel gevaarlijke tak van sport.
Lopen op een bal. En de bal is rond. You get the picture.
Even was men bang dat ze beide polsen had gebroken.
Maar dat viel mee.
Ze had zelfs niet één pols gebroken.
Alleen gekneusd.
Maar om daar achter te komen zaten we toch zo viereneenhalf uur in het ziekenhuis.
En verder heb ik het druk. Met werk enzo. Dus de verhalen over het nieuwste liedje van Jochem Meijer dat zal worden ingezongen door (onder andere) mijn kinderen en mijn mogelijke debuut op het boekenbal, daar zult u nog even op moeten wachten.