NOVY

Als u me zoekt de komende dagen, dan woon ik hier. Daar bij die A. En dat ding daar rechts, hee is dat..is dat niet...? Goh. Das best dichtbij. Moet u zich voorstellen: dan gaat 's avonds het licht aan op die Eiffeltoren. Volgens mij hoeven we daarna nooit meer een kerstboom. Morgen gaan we trouwens eerst nog naar Spijk . Ook een soort Parijs, maar dan anders. Bo moet er optreden met de jonge talentengroep van circus Santelli. Dus vieren we Koninginnedag in Spijk. En daar krijg ik eigenlijk een heel warm en wollig Oud-Hollandsch gevoel bij. Au revoir!

Ja, wist u dat eigenlijk al? We gaan naar Parijs volgende week, in de meivakantie. Met de Thalys. We verblijven in een appartement vlak bij de Eiffeltoren, met dank aan Wimdu . Ik was zelf al zo’n tien keer in Parijs, maar nog nooit met Henk. En de kinderen kennen Parijs alleen van de file op de périférique intérieur, als we op weg zijn naar het zuiden; Parijs staat voor hen gelijk aan stressende, ruziënde ouders. Misschien herkent u dit niet, maar wij zitten altijd net op de meest linkerbaan als we erachter komen dat we de afslag naar rechts moeten nemen en proberen dan met ons tien meter lange vehikel (Volvo + aanhanger) in te voegen. Vinden ze heel leuk, die Parijzenaren. En intussen spelen we dan ook nog het spel wie het eerst in de verte de Eiffeltoren ziet . Ik win altijd. En dat is best levensgevaarlijk knap, omdat ik ook meestal achter het stuur zit. Maar nu gaan we dus echt, met z’n vijven! Het kwam door Bo, die een paar maanden geleden de woorden sprak: ‘Ik wil een keer...

Bo, die zoals u misschien weet jarig was op 1 januari, had nog steeds geen kinderfeestje gevierd. En nu denkt u natuurlijk dat dit terug te voeren is op de laksheid van haar ouders, maar nee, neenee , onze lieftallige dochter kon maar niet beslissen wat ze wilde doen op haar feestje. Al onze ideeën werden van tafel geveegd. Ze wilde namelijk iets bijzonders . Zoals kamperen op 2100 meter hoogte tegen een bergwand van de Himalaya. Op safari. Een ballonvlucht over het IJsselmeer. Het was er op neer gekomen dat wij zeiden: ‘Goed. Jij komt met een uitvoerbaar plan, dan praten we verder. En zo waren er inmiddels drie en een halve maand verstreken. Een vriendje van Bo, dat jarig was op vrijdag de dertiende j.l, pakte het heel anders aan en plande zijn feestje meteen op de dag zelf. Een slaapfeestje, met zo’n beetje dezelfde kinderen als Bo zou hebben uitgenodigd. ‘Weet je wat,’ riep ik enthousiast tegen de moeder van het vriendje, ‘we maken er een joint venture van! Dan kom ik gewoon b...

Bo ging logeren bij een vriendinnetje, gisteren, omdat vandaag de ‘paasvakantie’ al begon. Ze zou meteen uit school met haar meegaan. Maar bij het ophalen van Merlijn had ik verwacht haar nog even te zien op het schoolplein. Ik hoopte het, omdat ik onwijs gave vet coole awsome schoenen voor haar bij me had, op de kop getikt in een tweedehandswinkel (maar splinternieuw!) voor het fantastische bedrag van €6,90. (Ze hadden er echt verstand van in die winkel, ghe.) Maar wat bleek: ze was al weg. Opgehaald bij de achteringang van de school (dat kan ook). Hevig Een beetje teleurgesteld besloot ik te bellen met de moeder van het vriendinnetje (die ik niet zo goed ken) om mijn dochter toch nog even te spreken. En haar te vertellen van de schoenen. En tot morgen te zeggen. Enzo. Maar de telefoon stond uit. Tuut-tuut-tuut , hoorde ik alleen. Drie keer tuut , snel achter elkaar. Een uur later stond de telefoon nog uit. En twee uur later nog steeds. En ‘s avonds nog steeds. Tuut-tuut-tuu...

Ik spendeerde wat me-time in de sauna, die ineens was uitgebreid met 65.000 drijvende balletjes in het zwembad, waarmee ik me zoals u snapt enorm heb vermaakt en die – klik - ook gebruikt kunnen worden voor moeilijke sommetjes. Ik las het boek van Nico Dijkshoorn en vond het mooi, vooral de eerste helft. Ik marktplaatste nog wat door. (Ik heb nu alleen nog een wasdroger . Wie biedt?) Ik deed mijn belastingaangifte, voor het eerst als ondernemer. Zonder boekhoudmannetje, gewoon zelf. Eigenwijs. Maar ja: ‘ Anything you can do I can do better ,’ zong mijn vader altijd, ‘ I can do anything better than you .’ En ik vrees dat ik een vleugje van dat gen heb meegekregen. Ik stoeide me zelfverzekerd door de activa en passiva, de winst- en verliesrekening en de afschrijvingen heen, zonder enige kennis van zaken maar met een degelijke dosis gezond verstand. Zo. En kom nu maar door met die teruggaaf, belastingdienst! Nog even over dat me-time. Dat zeg je natuurlijk niet. Me-time, bah....