Loïs zei vanmiddag voor het eerst: 'Ik hou van jou'. (Tegen mij; niet onbelangrijk).
Niet dat dit haar eerste verbale uiting van affectie was, ze zegt al zeker een jaar 'mama, ik vin jou lief', maar 'ik hou van jou' was nieuw.
Voor Bo daarentegen, was het het eerste zinnetje dat ze sprak.
Dat klonk als: 'Ikkaavejaa'.
Of: 'Ik, cavia'.
(Ik moet schaamtevol bekennen dat deze specifieke liefkozing hier nog wel eens wordt uitgesproken.)
En over cavia's gesproken, vandaag hebben we besloten dat er weer een hond moet komen. Niet nu, maar volgend jaar, als Loïs vier is en naar school gaat. Want zonder hond is ook maar zo zonder hond.
Moet ik even vertellen. Wij hadden Coco. De liefste hond van de wereld. Maar dan dus echt.
Ze overleed toen ze bijna dertien was, in 2005.
Ons vriendje.
Ik vond helaas maar twee digitale foto's.
Op de eerste foto is Bo net 1 jaar, op de tweede (bijna) 2.
Wacht, ik maak nog even een foto van een foto:
Lief hè.