NOVY

Haha. Ja. Ik ben sowieso eigenlijk wel een beetje zat van die uitdrukking 'out of the box denken'. Het is namelijk ook nog eens niet goed. Het ís niet 'out of the box'. Het is: ' out side the box .' Buiten het hokje. Buiten de kaders. Dus: out side the box, niet out of the box. Echt. Out of the box, dat is wat baby's willen. Ik zou zeggen: gewoon weg met die box. Opbergen die doos, boven op een plank, niet meer aan denken. Tot het straks misschien ineens weer heel hip wordt om in the box te denken. Ik geloof daar wel in. Dat over twintig jaar de mensen tegen elkaar zeggen: ‘Je moet eens wat meer in the box denken, jij.’ Iemand attendeerde me vandaag op www.vaagtaal.nl , een website met allerlei uitwassen van de huidige ‘bobotaal’; een bonte verzameling van woorden en uitdrukkingen om verbaal mee te imponeren en tegelijkertijd niets te zeggen. Zoals: comfortzone. Daar moet je vooral uit, hè, tegenwoordig. Out of your comfort...

We stonden te wachten bij de deur van de klas, een groepje vaders, moeders en oppassen. De deur ging open en de kinderen kwamen naar buiten, met voorop Loïs en haar vriendinnenclubje, zichtbaar opgewonden. ‘Ik ben een zonnekind!’ riep vriendinnetje C. stralend uit. Vier enthousiaste kinderstemmen vielen haar bij: ‘C. is een zonnekind!’ ‘Natuurlijk, liefje, maar dat wísten we toch al,’ zei haar moeder, terwijl ze ons aankeek met opgetrokken wenkbrauwen. Ik grapte tegen de andere kindjes: ‘Maar wat zijn jullie dan? Regenkinderen?’ Nee, zij waren gewóne kinderen: maankinderen. ‘C. Is een zonnekind, omdat ze heel goed kan lezen en haar Cito’s heel goed heeft gemaakt!’ Aha. Zo. Dus. Ik moest er even van bijkomen. Want wat kregen we nou? Hoezo worden de kinderen in groep 3 ineens onderverdeeld in zonnekinderen en maankinderen? Ik dacht dat ik zo’n beetje alles wel meegemaakt had, met twee kinderen die de basisschool respectievelijk helemaal en bijna hebben doorlopen. I...

Drie weken geleden kocht ik een nieuwe fiets voor Merlijn. Gisteren werd ie gestolen. Bij de A-kerk. (Waar Henk het kerkorgel aan het opnemen was, iets wat hier mee te maken heeft, maar dit terzijde.) Merlijn baalde enorm. Want ook al was zijn nieuwe fiets dan geen Gazelle Chamonix T4 met een nexusnaaf en 24 versnellingen - maar gewoon een degelijke zwarte tweedehands omafiets, hij was er nógal blij mee. Geweest. Ik besloot uiteraard het voorval te relativeren; fietsen kwijtraken aan fietsendieven is nou eenmaal een vorm van occupational hazard voor inwoners van een stad als Groningen. Calculated risk . Maar ik was er toch wat mopperig van. Tegen beter weten besloot ik de tip van een vriendin op te volgen en maar eens op Marktplaats te kijken. En jawel, nee maar: daar stond ie! Voor 50 euro. (Maar liefst. Tsjonge, ik had er drie weken geleden nog meer dan het dubbele voor betaald.) ‘Jongens,’ riep ik. ‘Ik heb hem gevonden! Hij is vandaag op Marktplaats gezet! Dat i...