NOVY

Ik ben natuurlijk niet zomaar weer gaan bloggen hè. Ik heb u nodig. Zo moet ik binnenkort een operatie ondergaan (waar ik meer over ga vertellen, als ik heb bedacht hoe) en heb ik de weken daarna vast mensen nodig om tegenaan te klagen.  En dan is er ook nog de volgende  case, waar ik maar niet uitkom.  Ik waarschuw wel: het is een  tamelijk langdradig ( en al eens eerder verteld ) verhaal, met veel (rare) namen, waarbij ik onontkoombaar  mijn hele achtergrond te grabbel gooi, bovendien is het  nogal een non-issue, op de schaal van wereldvrede en milieu, en al helemaal als je denkt dat  de het einde der tijden is aangebroken. Dus alleen als u er zin in heeft. Ik werd geboren en kreeg de achternaam Gortzak. Dat was niet per se de leukste naam om mee op te groeien. In Amsterdam was ik er misschien nog enigszins mee weggekomen; daar wonen er meer – maar in Norg, het dorpje in Drenthe waar we halverwege de jaren 1970 naartoe verhuis...

Ik ging op vakantie en nam mee: mijn drie kinderen. Ik zou dat iedereen kunnen aanraden; mijn kinderen meenemen op vakantie , als dat niet een beetje raar was en bovendien logistiek lastig en misschien ook wel wat ontwrichtend voor ons gezinsleven. (U snapt vast dat ik iets probeer te zeggen in de trant van ' die gasten, die kun je er wel bij hebben ,' maar dan leuker. Lukt niet helemaal. Beetje roestig. Krijg je ervan .) Was ik daags voor de reis nog wat zenuwachtig ( had ik niet beter gewoon een weekje naar Vlieland kunnen gaan? Of lekker veilig ergens in een all-inclusive vakantieoord? Waarom moest ik nou weer zo nodig met rugzakken op door Portugal? ) – dat was natuurlijk nergens voor nodig. Want het werd uiteraard geenszins griezelig, of spannend. (Je moet dat ‘vrouw alleen op vakantie met drie kinderen’ ook in perspectief zien: twee van die kinderen torenen inmiddels ruimschoots boven mij uit.) Wel werd het verrékte leuk. Verrassend plezierig ook, merkt...