NOVY

‘Jij rationeel?’ zei mijn vriendin E. ‘Hahahahaha.’ ‘Ehm.’ zei ik. ‘Ja, toch?’ Ik heb een redelijk sceptische, zelfs cynische kijk op de wereld, dacht ik. En ben best wel wars van melodrama en gewauwel en zweverig gedoe. ‘Hahaha.’ lachte E. nog eens wat. ‘Nee, sorry. Je bent wel cerebraal, je kunt logisch redeneren en dingen goed verwoorden. Maar dat moet je niet verwarren met ratio. Je bent echt niet rationeel.’ Oh. E. moet u weten, is iemand wiens oordeel ik doorgaans nogal vertrouw en hoog acht. Dus ik was even in de war. ‘Echt niet?’ ‘Nee. Met je kosmos. En je karma.’ Waarschijnlijk heeft ze gelijk. Ben ik helemaal niet rationeel. Is het alleen een houding die ik aanneem ten opzichte van mezelf, om niet te verzuipen in alle emotionele chaos. En ik geloof inderdaad stiekem in karma. Niet dat ik daarbij dan een of andere hogere entiteit in gedachten heb, die vanaf een wolk punten uitdeelt, maar gewoon. Iets met energie. Als je lieve energie de ether in slingert...

Terwijl ik hier wat aan het afzien ben op Curaçao, in een heel naar en ellendig huis met zwembad aan zee, moet ik toch nog even wat vertellen over Oud&Nieuw. Het was namelijk een van de raarste jaarwisselingen die ik ooit meemaakte. De raarste, wilde ik eerst schrijven, maar dat is niet waar, want dertien jaar geleden werd in de betreffende feestnacht mijn dochter geboren, en dat was ook best apart. Maar desalniettemin, het was raar. En niet per se leuk. Maar wel onvergetelijk. We waren traditiegetrouw in Diever, bij onze lieve vrienden in hun fantastische huis aan de rand van het bos. Er waren nog wat mensen, waarmee ons gezelschap uit 7 volwassenen en 13 kinderen bestond. Dit is overigens niet relevant voor het verhaal, maar het schept even een kader. Om een uur of 9 ‘s avonds gingen we met z’n allen naar buiten, om alvast wat sterretjes en klein vuurwerk af te steken. Een uur later ging een groot deel – met name de kleinere kinderen – weer naar binnen, om warm te word...