NOVY

Het voelt een beetje als de boel jinxen , want het is nog niet officieel rond enzo, maar ik ben nou eenmaal niet zo voorzichtig (de keren dat ik zwanger was schreeuwde ik het ook meteen van de daken, terwijl dat eigenlijk pas hoort na 3 maanden begrijp ik) en het gaat ook vást allemaal door. Ik voel het! Ook al ga ik dan zo even op mijn ongelakte houten tafel kloppen. Kijk: dit is ons nieuwe (oude!) huis: Woah!

Ik ben geen hypochonder. Natuurlijk, ik weet heus wel eens zéker dat ik een agressieve ziekte heb en binnen afzienbare tijd dood ga, maar niet vaker dan eens in de vijf jaar. Dus dat kwalificeert niet voor hypochondrie. Ik kom ook eigenlijk nooit bij de dokter. Voor mezelf niet, en tot voor kort ook bijna nooit met mijn kinderen. We zijn zelden ziek en als we eens wat hebben gaat dat gewoon vanzelf weer over. Maar ik zei dus: tot voor kort. Want de laatste tijd zijn we een beetje aan het klooien met Bo, onze oudste dochter, die onlangs twaalf werd. Ze is steeds zo moe. En ziet zo bleek. En dat is natuurlijk helemaal niet zo raar voor een bijna-puber die drie keer per week sport en net als haar moeder weinig winterproof is, maar toch. Een paar maanden geleden gingen we maar eens naar de dokter en een bloedonderzoek bracht de geruststellende verklaring: bloedarmoede. Ze kreeg een drankje. Na inmiddels zes weken dagelijks ijzer slikken, zien we echter geen enkele verbetering. Z...

Het schijnt dat ons huis verkocht is. Nu echt, ja. Of nja, er zijn nog een aantal voorbehouden, iets met financiering en technische keuring enzo, daarom schreeuwde ik het nog niet van de daken, maar het schijnt allemaal heus goed te komen, bovendien: er is inmiddels een contract getekend – met parafen op iedere bladzijde – dus ik vond dat ik het best wel kon delen nu.  En misschien dat het me helpt; ik ben een soort van in paniek namelijk. Luxe-paniek hoor, maakt u zich vooral geen zorgen. Maar we moeten dus een ander huis kopen. En een beetje vlug ook, anders zijn we per 1 april nogal eh.. dakloos. (En ik zit eerlijk gezegd niet te wachten op tijdelijk een stom flatje huren in een buitenwijk tegen de hoofdprijs met onze spullen in een opslagloods.) En het stomme is: lopen we normaal gesproken ( lees: als we niet net ons eigen huis verkocht hebben ) voortdurend tegen allerlei leuke te koop staande stulpjes aan (kijk maar: klik en bijvoorbeeld klik ), nu het erop aan komt...