NOVY

Zo. Heeft u de Kerst ook weer overleefd? Wij wel hoor. We zagen een film over een pratende eland met de stem van Jeroen van Koningsbrugge, we aten wild zwijn en pizza, en speelden monopoly. En door! Momenteel zit ik te broeden op een goed voornemen. Ik denk dat het iets wordt als: ‘meer genieten van het moment.’ Of: ‘meer in het nu leven.’ Daar ben ik niet zo goed in, namelijk. De afgelopen maand die als een sneltrein langs geraasd is maakte dat weer pijnlijk duidelijk. Het was een en al stress, drukte en chaos. Er was een Kerstdiner op de school van de kinderen, dat echt heel leuk was. Echt heel leuk. Maar ik merkte het niet. Want ik zat met mijn hoofd bij wat er allemaal nog daarná kwam. Straks, straks is de echte Kerst en ik moet nog zoveel doehoen! , dat werk. En dan blijkt achteraf ineens dat dat Kerstdiner op school het hoogtepunt was. Toch jammer dan, dat ik het niet doorhad. Ik wil eigenlijk even iets kwijt in de categorie: ‘whatever, maar toch raar’. Vorige...

Selfie is gekozen tot het woord van het jaar 2013. Dat weten we inmiddels allemaal. Ik zou persoonlijk hebben gekozen voor ‘koningslied’, omdat dat woord nog steeds op mijn lachspieren werkt ( en ik er heel leuke herinneringen aan heb ), maar het werd dus ‘selfie’. En die selfies, ik vind daar iets van. Ik vind ze te mooi allemaal. Langzamerhand zijn we een virtuele wereld aan het bouwen waarin alles zo mooi mogelijk wordt voorgesteld. En zo lelijk mogelijk aan de andere kant; alles wordt uitvergroot en aangedikt op internet. Omdat het kan. Er ontstaat een digitale wereld van extremen, met veel minder nuance. Ik voorspel dan ook dat het in de virtuele wereld nog eerder en harder uit de hand gaat lopen dan in de echte wereld. De derde wereldoorlog zou zich wel eens in cyberspace kunnen afspelen. (..) Maar laat ik me beperken tot de selfies, voor ik weer eens enorm door de mand ga vallen als amateurfilosoof. Ik ben benieuwd naar hoeveel pogingen er vooraf zijn gaan aan de gem...

Ik was een jaar of 15 toen ik voor het eerst de naam Nelson Mandela hoorde. Op de radio, in dit liedje (hoewel ‘liedje’ een beetje raar klinkt voor zo'n protestsong): Ik weet nog dat ik dacht: Wie is dat eigenlijk, Nelson Mandela? Dus toen ging ik even googlen. Haha. O nee. Dit vind ik dus ineens een onthutsende ontdekking. Dat ik me eigenlijk al bijna niets meer kan voorstellen bij het pre-internettijdperk. Het is idioot hoe snel je gewend raakt aan dingen. Hoe deed ik dat vroeger, als ik iets wilde weten? Ging ik dan een boek halen bij de bibliotheek? Vroeg ik het aan mijn ouders? Ik denk het. Of eigenlijk denk ik het niet; zeker niet in het geval van Nelson Mandela, want toen was ik 15 en keihard aan het puberen en vroeg ik helemaal niets aan mijn ouders, behalve of het eten al klaar was en hoe laat ik thuis moest zijn ‘s nachts. (Waarschijnlijk dacht ik gewoon: nouja, daar kom ik vast nog wel eens achter, en ging weer verder met mijn leven.) ‘Wilde jij toen je 1...